Separate Worlds - Ancestral Legacy

One body, two different souls,

fallen too deep into two separate worlds,

don’t be afraid to hold me tight,

don’t be afraid to close your eyes.

Why do we stand out in the rain,

trying to wash away all the anger and pain?

Time is so unkind.

Screaming, dreaming.

There ain’t no standing tall -in the shadow of the shame, when everybody knows

-I'm a victim of the game.

In my mind I see pictures flashing by,

and I wonder if it’s time for me to say goodbye.

Trying to find a reason to fight,

but all I can see is myself on a downward flight.

I pray my saviour, and beg him to tell,

that I’m bound for heaven, released from this spell, for

I feel I’ve done my time in hell.

There ain’t no light when

I’m standing in the shadow at night,

I feel the fright when

I’m the victim of the game at night.

Things haven’t changed since

I picked up those broken pieces,

I can only admit it,

I have no future with my past.

Why do we stand out in the rain,

trying to wash away all the anger and the pain?

Don’t be afraid to hold me tight,

don’t be afraid to close your eyes.

The big print was the truth,

words I didn’t understand…

Eén lichaam, twee verschillende zielen,

te diep in twee gescheiden werelden gevallen,

wees niet bang om me stevig vast te houden,

wees niet bang om je ogen te sluiten.

Waarom vallen we op in de regen,

proberen om alle woede en pijn weg te wassen?

Tijd is zo onvriendelijk.

Schreeuwen, dromen.

Er is geen standvastig -in de schaduw van de schaamte, als iedereen het weet

-Ik ben een slachtoffer van het spel.

In mijn gedachten zie ik foto's voorbij flitsen,

en ik vraag me af of het tijd is om afscheid te nemen.

Proberen een reden te vinden om te vechten,

maar alles wat ik kan zien, is mezelf op een neerwaartse vlucht.

Ik bid mijn redder en smeek hem te vertellen,

dat ik op weg ben naar de hemel, verlost van deze betovering, want

Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd in de hel heb doorgebracht.

Er is geen licht wanneer

Ik sta 's nachts in de schaduw,

Ik voel de schrik wanneer

Ik ben 's nachts het slachtoffer van het spel.

Dingen zijn sindsdien niet veranderd

Ik pakte die gebroken stukken op,

Ik kan het alleen maar toegeven,

Ik heb geen toekomst met mijn verleden.

Waarom vallen we op in de regen,

proberen om alle woede en pijn weg te wassen?

Wees niet bang om me stevig vast te houden,

wees niet bang om je ogen te sluiten.

De grote letter was de waarheid,

woorden die ik niet begreep...