The Beloved - Anathema

Another day unfolds, still I exist

Never felt so cold, I never knew I was turning away

Though I can’t explain, I only love you now that your missed

As I stand in the rain, just leave me to go through this

(Verse 2)

I don’t think I could face another sleepless night

If only I could trace that elusive light

In a dreamland flight to your agonizing eyes

A never ending flight, my silent cries

(Verse 3)

Still I close my eyes and my mind becomes clear

Still I dream, and there you are…

How still you lie and how your eyes bring back the fear

Still I can’t face what’s going on in here…

(Verse 4)

Everything that I’ve ever felt has gone

At last my spirit breathes

I see no point in going on So goodbye… It’s time for me to leave

Een andere dag ontvouwt zich, nog steeds besta ik

Ik heb me nog nooit zo koud gevoeld, ik heb nooit geweten dat ik me afkeerde

Hoewel ik het niet kan uitleggen, hou ik pas van je nu je gemist hebt

Terwijl ik in de regen sta, laat me hier gewoon doorheen gaan

(Vers 2)

Ik denk niet dat ik nog een slapeloze nacht zou aankunnen

Kon ik dat ongrijpbare licht maar traceren

In een droomlandvlucht naar je pijnlijke ogen

Een nooit eindigende vlucht, mijn stille kreten

(Vers 3)

Toch sluit ik mijn ogen en wordt mijn geest helder

Toch droom ik, en daar ben je dan...

Hoe stil je ligt en hoe je ogen de angst terugbrengen

Toch kan ik niet onder ogen zien wat hier aan de hand is...

(Vers 4)

Alles wat ik ooit heb gevoeld is weg

Eindelijk ademt mijn geest

Ik zie geen zin om door te gaan Dus tot ziens ... Het is tijd voor mij om te vertrekken