Internal Landscapes - Anathema

And I felt myself going.

I was in a great deal of pain, it was a very

frightening experience, but I began to slip… I just sort of, feel myself going,

and I remember trying to hold on… I’ll be ok, I’ll be ok… And it got to the

point where I just couldn’t… And everything began to just become very quiet.

And I can remember with every ounce of strength I had I wanted to say goodbye

to my wife, it was important to me… And I did, I remember just turning my head,

looking at her and saying… I’m gonna die, goodbye Joan… and I did.

It was then that I experienced… experienced what we call a near death

experience, for me there was nothing near about it, it was there.

It was a total immersion in light, brightness, warmth, peace, security… I did

not have an out-of-body experience, I did not see my body or anyone about me,

I just immediately went into this beautiful bright light.

It’s difficult to describe, matter of fact it’s impossible to describe.

Verbally it cannot be expressed, it’s something which becomes you and you become it… I could say that

I was peace, I was love, I was the brightness… It was part of me…

Goodbye my friend

Love will never end

And I feel like you

And I breathe all truth

Love is the lifebreath of all I see

Love is the truelight inside of me And I know you somehow

As I hold you in my heart

In my heart

There’s a fire in the sky

And I know it’s you

(Senses following me)

There’s a light that’s so bright

And I know it’s you

And I dream like you

And I believe in truth

For I was always there

And I will always be there…

And it’s just so beautiful.

It was eternity.

It’s like… I was always there,

and I will always be there… That my existence on earth was just a very brief

instant.

I could say that I was peace, I was love, I was the brightness… It was part of me…

(Joe Geraci 1981)

En ik voelde mezelf gaan.

Ik had veel pijn, het was een zeer

beangstigende ervaring, maar ik begon te slippen ... ik voel me gewoon een beetje gaan,

en ik herinner me dat ik probeerde vast te houden... het komt goed, het komt goed... En het kwam tot de

punt waar ik gewoon niet kon ... En alles begon gewoon heel stil te worden.

En ik kan me herinneren dat ik met elk greintje kracht dat ik had afscheid wilde nemen

voor mijn vrouw was het belangrijk voor mij ... En dat deed ik, ik herinner me dat ik gewoon mijn hoofd draaide,

naar haar kijken en zeggen... ik ga dood, tot ziens Joan... en dat deed ik.

Het was toen dat ik ervoer... beleefde wat we een bijna-dood noemen

ervaring, voor mij was er niets in de buurt, het was er.

Het was een totale onderdompeling in licht, helderheid, warmte, vrede, veiligheid… Ik deed het

geen uittredingservaring heb, ik mijn lichaam of niemand om me heen heb gezien,

Ik ging meteen in dit prachtige heldere licht.

Het is moeilijk te beschrijven, het is feitelijk onmogelijk om te beschrijven.

Verbaal is het niet uit te drukken, het is iets dat jou wordt en jij wordt het... Ik zou kunnen zeggen dat

Ik was vrede, ik was liefde, ik was de helderheid... Het was een deel van mij...

Vaarwel mijn vriend

Liefde zal nooit eindigen

En ik voel me net als jij

En ik adem alle waarheid in

Liefde is de levensadem van alles wat ik zie

Liefde is het ware licht in mij En ik ken je op de een of andere manier

Terwijl ik je in mijn hart draag

In mijn hart

Er is een vuur in de lucht

En ik weet dat jij het bent

(Zinnen volgen mij)

Er is een licht dat zo helder is

En ik weet dat jij het bent

En ik droom zoals jij

En ik geloof in de waarheid

Want ik was er altijd

En ik zal er altijd zijn...

En het is gewoon zo mooi.

Het was de eeuwigheid.

Het is alsof... ik was er altijd,

en ik zal er altijd zijn... Dat mijn bestaan ​​op aarde maar van korte duur was

ogenblikkelijk.

Ik zou kunnen zeggen dat ik vrede was, ik was liefde, ik was de helderheid... Het was een deel van mij...

(Joe Geraci 1981)