...And I Lust - Anathema

Stately columns standing in solemn rows

Such empty honours are suitable for those

Whose death erases all renown and fame

And vanquishes their glory with their name

Wandering aimlessly through dead filled fields

Rewards are just

Who knows what absence yields?

By the golden beauty of dusk

And the sun low in our sky

By the haunting shadows of trees

And graves mesmerized am I

Searching deep inside trying to reach my dreams

I see a face stare back at me

Oh so serene

Those whispering shades

Sad silent glades

But not for those whose superior worth

After death extols them to the earth

I would even venture to assume

That one need not build for them a tomb

By human art, since glory heaven sent

Serves them as a living monument

Pain is a far away land

Misery

A lifetime’s journey

And I lust for death (judgement)

Statige zuilen in plechtige rijen

Zulke lege onderscheidingen zijn geschikt voor die

Wiens dood alle bekendheid en roem uitwist

En overwint hun glorie met hun naam

Doelloos dwalen door dode velden

Beloningen zijn gewoon

Wie weet wat afwezigheid oplevert?

Door de gouden schoonheid van de schemering

En de zon laag aan onze hemel

Door de angstaanjagende schaduwen van bomen

En graven gebiologeerd ben ik

Diep van binnen zoekend om mijn dromen te bereiken

Ik zie een gezicht naar me staren

Oh zo sereen

Die fluisterende tinten

Trieste stille open plekken

Maar niet voor degenen wiens superieure waarde

Na de dood prijst ze ze tot de aarde

Ik zou zelfs durven aannemen dat

Die hoeft voor hen geen graf te bouwen

Door menselijke kunst, sinds de glorie van de hemel stuurde

Dient ze als een levend monument

Pijn is een ver land

Ellende

Een levenslange reis

En ik lust naar de dood (oordeel)