Tam Lin (Child 39) - Anaïs Mitchell, Jefferson Hamer

Janet sits in her lonely room

Sewing a silken seam

And looking out on Carterhaugh

Among the roses green

And Janet sits in her lonely bower

Sewing a silken thread

And longed to be in Carterhaugh

Among the roses red

She’s let the seam fall at her heel

The needle to her toe

And she has gone to Carterhaugh

As fast as she can go

She hadn’t pulled a rose, a rose

A rose, but only one

When then appeared him, young Tamlin

Says, «Lady, let alone»

«What makes you pull the rose, the rose?

What makes you break the tree?

What makes you come to Carterhaugh

Without the leave of me?»

«But Carterhaugh is not your own

Roses there are many

I’ll come and go all as I please

And not ask leave of any»

And he has took her by the hand

Took her by the sleeve

And he has laid this lady down

Among the roses green

And he has took her by the arm

Took her by the hem

And he has laid this lady down

Among the roses red

There’s four and twenty ladies fair

Sewing at the silk

And Janet goes among them all

Her face as pale as milk

And four and twenty gentlemen

Playing at the chess

And Janet goes among them all

As green as any glass

Then up and spoke her father

He’s spoken meek and mild

«Oh, alas, my daughter

I fear you go with child»

«And is it to a man of might

Or to a man of means

Or who among my gentlemen

Shall give the babe his name?»

«Oh, father, if I go with child

This much to you I’ll tell

There’s none among your gentlemen

That I would treat so well»

«And, father, if I go with child

I must bear the blame

There’s none among your gentlemen

Shall give the babe his name»

She’s let the seam fall at her hell

The needle to her toe

And she has gone to Carterhaugh

As fast as she could go

And she is down among the weeds

Down among the thorn

When then appeared Tamlin again

Says, «Lady, pull no more»

«What makes you pull the poison rose?

What makes you break the tree?

What makes you harm the little babe

That I have got with thee?»

«Oh I will pull the rose, Tamlin

I will break the tree

But I’ll not bear the little babe

That you have got with me»

«If he were to a gentleman

And not a wild shade

I’d rock him all the winter’s night

And all the summer’s day»

«Then take me back into your arms

If you my love would win

And hold me tight and fear me not

I’ll be a gentleman»

«But first I’ll change all in your arms

Into a wild wolf

But hold me tight and fear me not

I am your own true love»

«And then I’ll change all in your arms

Into a wild bear

But hold me tight and fear me not

I am your husband dear»

«And then I’ll change all in your arms

Into a lion bold

But hold me tight and fear me not

And you will love your child»

At first he changed all in her arms

Into a wild wolf

She held him tight and feared him not

He was her own true love

And then he changed all in her arms

Into a wild bear

She held him tight and feared him not

He was her husband dear

And then he changed all in her arms

Into a lion bold

She held him tight and feared him not

The father of her child

And then he changed all in her arms

Into a naked man

She’s wrapped him in her coat so warm

And she has brought him home

Janet zit in haar eenzame kamer

Een zijden naad naaien

En uitkijkend op Carterhaugh

Tussen de rozen groen

En Janet zit in haar eenzame prieel

Een zijdedraad naaien

En verlangde om in Carterhaugh te zijn

Tussen de rozen rood

Ze heeft de naad bij haar hiel laten vallen

De naald op haar teen

En ze is naar Carterhaugh gegaan

Zo snel als ze kan gaan

Ze had geen roos getrokken, geen roos

Een roos, maar slechts één

Toen verscheen hem, de jonge Tamlin

Zegt: "Dame, laat staan"

«Waarom trek je aan de roos, de roos?

Wat maakt dat je de boom breekt?

Waarom kom je naar Carterhaugh?

Zonder mijn verlof?»

"Maar Carterhaugh is niet van jou"

Rozen er zijn er veel

Ik kom en ga wanneer ik wil

En geen verlof vragen aan »

En hij heeft haar bij de hand genomen

Nam haar bij de mouw

En hij heeft deze dame neergelegd

Tussen de rozen groen

En hij heeft haar bij de arm genomen

Nam haar bij de zoom

En hij heeft deze dame neergelegd

Tussen de rozen rood

Er zijn vier en twintig dames eerlijk

Naaien aan de zijde

En Janet gaat er allemaal tussen

Haar gezicht zo bleek als melk

En vier en twintig heren

Schaken

En Janet gaat er allemaal tussen

Zo groen als elk glas

Toen op en sprak haar vader

Hij sprak zachtmoedig en mild

"Oh helaas, mijn dochter"

Ik vrees dat je met kind gaat»

«En is het voor een man van macht?

Of aan een man van middelen

Of wie van mijn heren?

Zal de baby zijn naam geven?»

"O vader, als ik met een kind ga"

Dit zal ik je vertellen

Er is niemand onder uw heren

Dat ik zo goed zou behandelen»

"En, vader, als ik met een kind ga"

Ik moet de schuld dragen

Er is niemand onder uw heren

Zal de baby zijn naam geven»

Ze heeft de naad laten vallen in haar hel

De naald op haar teen

En ze is naar Carterhaugh gegaan

Zo snel als ze kon gaan

En ze ligt tussen het onkruid

Beneden tussen de doorn

Toen verscheen Tamlin weer

Zegt: "Dame, trek niet meer"

«Waarom trek je aan de gifroos?

Wat maakt dat je de boom breekt?

Wat maakt dat je de kleine baby kwaad doet?

die ik bij u heb?»

"Oh, ik zal de roos trekken, Tamlin"

Ik zal de boom breken

Maar ik zal de kleine baby niet verdragen

die je bij me hebt»

"Als hij een heer was"

En geen wilde schaduw

Ik zou hem de hele winternacht rocken

En de hele zomerdag»

«Neem me dan weer in je armen

Als jij mijn liefde zou winnen

En houd me stevig vast en vrees me niet

Ik zal een heer zijn»

«Maar eerst verander ik alles in je armen

In een wilde wolf

Maar houd me stevig vast en vrees me niet

Ik ben je eigen ware liefde»

«En dan verander ik alles in je armen

In een wilde beer

Maar houd me stevig vast en vrees me niet

Ik ben je man, schat»

«En dan verander ik alles in je armen

In een leeuw vet

Maar houd me stevig vast en vrees me niet

En je zult van je kind houden»

Eerst veranderde hij alles in haar armen

In een wilde wolf

Ze hield hem stevig vast en was bang voor hem niet

Hij was haar eigen ware liefde

En toen veranderde hij alles in haar armen

In een wilde beer

Ze hield hem stevig vast en was bang voor hem niet

Hij was haar man, schat

En toen veranderde hij alles in haar armen

In een leeuw vet

Ze hield hem stevig vast en was bang voor hem niet

De vader van haar kind

En toen veranderde hij alles in haar armen

In een naakte man

Ze heeft hem zo warm in haar jas gewikkeld

En ze heeft hem naar huis gebracht