Of a Friday Night - Anaïs Mitchell

Just across from the hospital

Still in sight of the red lights

A couple blocks from the orthodox church

That’s where the old poet lived

In his eyeglasses and his necktie

At the window looking down

On the young men passing by

On the fullness of the town

Full of them good time gamblers

Full of their restless wives

Full of them midnight writers

Out in the quarter on a Friday night

Out in the brightness of a Friday night

And the big horns blowed and the pianos played

And the music rose to the old man’s ears

I guess those were the olden days

I guess those were the golden years

And now the town is empty

Empty as a mirror

Empty as the harbor and the barber’s chair

Where did the old poet go?

I asked around

Nobody knows

Maybe I came too early

Maybe I came too late

I’m waiting in the shadows of the scaffolds

Of the old cafés where you told me to wait

And I’ve got this lingering feeling

It’s like I’ve slipped between

Finger of the century

I know you know what I mean

I’ll be a good time gambler

I’ll be a restless wife

I’ll be a midnight writer

Out in the quarter on a Friday night

Call me good time gambler

Call me a restless wife

Call me a midnight writer

Out in the quarter on a Friday night

Out in the brightness of a Friday night

Call me the brightness of a Friday night

Aan de overkant van het ziekenhuis

Nog steeds in het zicht van de rode lichten

Een paar straten verwijderd van de orthodoxe kerk

Dat is waar de oude dichter woonde

In zijn bril en zijn stropdas

Bij het raam naar beneden kijkend

Over de jonge mannen die voorbij komen

Over de volheid van de stad

Vol met goede gokkers

Vol met hun rusteloze vrouwen

Vol met nachtschrijvers

Uit in het kwartaal op een vrijdagavond

Buiten in de helderheid van een vrijdagavond

En de grote hoorns bliezen en de piano's speelden

En de muziek steeg naar de oren van de oude man

Ik denk dat dat vroeger was

Ik denk dat dat de gouden jaren waren

En nu is de stad leeg

Leeg als een spiegel

Leeg als de haven en de kappersstoel

Waar is de oude dichter gebleven?

Ik heb rondgevraagd

Niemand weet het

Misschien kwam ik te vroeg

Misschien kwam ik te laat

Ik wacht in de schaduw van de steigers

Van de oude cafés waar je me zei te wachten

En ik heb dit aanhoudende gevoel

Het is alsof ik ertussen ben geglipt

Vinger van de eeuw

Ik weet dat je weet wat ik bedoel

Ik zal een goede tijdgokker zijn

Ik zal een rusteloze vrouw zijn

Ik word een middernachtschrijver

Uit in het kwartaal op een vrijdagavond

Noem me een goede gokker

Noem me een rusteloze vrouw

Noem me een middernachtschrijver

Uit in het kwartaal op een vrijdagavond

Buiten in de helderheid van een vrijdagavond

Noem me de helderheid van een vrijdagavond