Flowers (Eurydice's Song) - Anaïs Mitchell

What I wanted was to fall asleep

Close my eyes and disappear

Like a petal on a stream, a feather on the air

Lily white and poppy red

I trembled when he laid me out

You won’t feel a thing, he said, when you go down

Nothing gonna wake you now

Dreams are sweet, until they’re not

Men are kind, until they aren’t

Flowers bloom, until they rot, and fall apart

Is anybody listening?

I open my mouth and nothing comes out

Nothing, nothing gonna wake me now

Flowers, I remember fields of flowers

Soft beneath my heels

Walking in the sun, I remember someone

Someone by my side, turned his face to mine

And then I turned away, into the shade

You, the one I left behind

If you ever walk this way

Come and find me lying in the bed I made

Wat ik wilde was in slaap vallen

Sluit mijn ogen en verdwijn

Als een bloemblaadje op een stroom, een veer in de lucht

Leliewit en klaproosrood

Ik beefde toen hij me neerlegde

Je zult niets voelen, zei hij, als je naar beneden gaat

Niets zal je nu wakker maken

Dromen zijn zoet, totdat ze dat niet meer zijn

Mannen zijn aardig, totdat ze dat niet zijn

Bloemen bloeien, totdat ze rotten en uit elkaar vallen

Luistert er iemand?

Ik open mijn mond en er komt niets uit

Niets, niets zal me nu wakker maken

Bloemen, ik herinner me velden met bloemen

Zacht onder mijn hielen

Lopend in de zon, ik herinner me iemand

Iemand aan mijn zijde, draaide zijn gezicht naar het mijne

En toen draaide ik me om, de schaduw in

Jij, degene die ik achterliet

Als je ooit deze kant op loopt

Kom en vind me liggend in het bed dat ik heb opgemaakt