Before the Eyes of Storytelling Girls - Anaïs Mitchell

I could tell you stories like the government tells lies

Oh, but no one listens any more

In the rooms the women come and go Talking on the mobile phones

And the television talks about the war

When I was a baby there was laughter in my house

And my daddy smoked domestic cigarettes

Thursday nights on the radio live in concert

Live from Cairo, mother of Egypt

Mama, mama

Be with me With the music in your breast

In your glittering evening dress

And the white flag in your fist trembling

I could tell you stories like the past was dead and gone

But I know nothing changes in this world

Every day the muezzin calls

Sun comes up and Baghdad falls

Before the eyes of storytelling girls

She was just a poor man’s daughter

Going down into the sultan’s bed

He was desert, she was a water

And he remembered every word she said

She said and I say

Grandma, grandma

Be with me In your tragic wedding gown

With your long hair hanging down

And the stories tumbling out

Tumbling

I could tell you stories like the government tells lies

Oh, but no one listens any more

In the rooms the women come and go Talking on the mobile phones

And the television talks about the war

About the war

And the television talks about the war

Ik zou je verhalen kunnen vertellen zoals de overheid leugens vertelt

Oh, maar niemand luistert meer

In de kamers komen en gaan de vrouwen Praten op de mobiele telefoons

En de televisie praat over de oorlog

Toen ik een baby was, werd er gelachen in mijn huis

En mijn vader rookte huissigaretten

Donderdagavond op de radio live in concert

Live vanuit Caïro, moeder van Egypte

mama, mama

Wees bij me Met de muziek in je borst

In je glinsterende avondjurk

En de witte vlag in je vuist trilt

Ik zou je verhalen kunnen vertellen alsof het verleden dood en voorbij was

Maar ik weet dat er niets verandert in deze wereld

Elke dag belt de muezzin

De zon komt op en Bagdad valt

Voor de ogen van verhalenvertellers

Ze was gewoon de dochter van een arme man

Naar beneden gaan in het bed van de sultan

Hij was woestijn, zij was een water

En hij herinnerde zich elk woord dat ze zei

Ze zei en ik zeg

Oma, oma

Wees bij me in je tragische trouwjurk

Met je lange haar naar beneden

En de verhalen tuimelen eruit

tuimelen

Ik zou je verhalen kunnen vertellen zoals de overheid leugens vertelt

Oh, maar niemand luistert meer

In de kamers komen en gaan de vrouwen Praten op de mobiele telefoons

En de televisie praat over de oorlog

over de oorlog

En de televisie praat over de oorlog