Grip - Among Them

That moment in time, as worlds collide

Two newfound lovers by each other’s side

Making plans for the future, all the places they’ll see

A perfect picture of duality

But there’s darkness calling

As silently an affliction befalls him

Imminent is it’s horror

She’s unaware of the sadness before her

Quietly strikes a sickness within his blood

Here marks the end of the man that was

Powerless now, they wait as an unseen evil

Brings him to the ground

She looks into his fading eyes

To catch a glimpse of the mortal inside

She’s met with an empty, dying face

What she cherished can’t be replaced

Left wandering, a field of empty space

Above her the birds won’t sing

And the sky will forever be dim

All she can do is watch him fade

While she begs in vain, «please no

Not my lover, why was it him can’t you take any other?»

Sickness conquers

It takes away one and empties the others

Alone now she will remain

Affected by the deepest of pain

Finally his sufferings at an end

But hers just only just began

The Others have taken him

Stand back, watch her suffer

Trembling down on her knees

The infinite void is beckoning

Unconscious, lays this empty vessel

The grip on her hand fades

For the last time, their worlds collide

As she cries by his side

Dat moment in de tijd, terwijl werelden botsen

Twee nieuwe geliefden aan elkaars zijde

Plannen maken voor de toekomst, alle plaatsen die ze zullen zien

Een perfect beeld van dualiteit

Maar er is duisternis die roept

Als stilletjes een kwelling hem overkomt

Op handen is het horror

Ze is zich niet bewust van het verdriet dat voor haar ligt

Stilte een ziekte in zijn bloed

Hier markeert het einde van de man die was

Nu machteloos wachten ze als een onzichtbaar kwaad

Brengt hem naar de grond

Ze kijkt in zijn vervagende ogen

Om een ​​glimp op te vangen van het innerlijke van de sterveling

Ze heeft een leeg, stervend gezicht gezien

Wat ze koesterde, kan niet worden vervangen

Links dwalend, een veld van lege ruimte

Boven haar zingen de vogels niet

En de lucht zal voor altijd donker zijn

Het enige wat ze kan doen, is hem zien vervagen

Terwijl ze tevergeefs smeekt, "alsjeblieft niet"

Niet mijn minnaar, waarom was hij het, kan je geen andere nemen?»

Ziekte overwint

Het neemt er een weg en maakt de andere leeg

Nu zal ze alleen blijven

Beïnvloed door de diepste pijn

Eindelijk komt er een einde aan zijn lijden

Maar die van haar is nog maar net begonnen

De anderen hebben hem genomen

Ga achteruit, kijk hoe ze lijdt

Bevend op haar knieën

De oneindige leegte lonkt

Bewusteloos, ligt dit lege vat

De greep op haar hand vervaagt

Voor de laatste keer botsen hun werelden

Terwijl ze aan zijn zijde huilt