I'll Have the Waldorf Salad - Amon Tobin, Bonobo

Eyo sbuffa la città meccanica nella truffa della noia

Cartoonia coi miei sogni sciolti in salamoia

Fino all’ultima cartuccia gambe inchiodate

E bocche sigillate attorno a una cannuccia

Assuefatti dal cinismo

Cellule impazzite del cancro capitalistico

L’avidità c’ha lo stesso seme

Qua rubare per potere avere è uguale ad aiutare per sentirsi bene

Nel complotto degli assenti

Giocare nell’infanzia agli assassini con la pistola a pallini

E con le ricetrasmittenti e con i soldatini

E con oggetti contundenti e mostri nei tombini

Comunque sempre a caccia di un nemico

Mentre i nostri avi conversavano sotto foglie di fico

Gustando le giornate per quello che erano

Ma ora il tempo è scandito e ti assicuro il tempo non ti è amico

E' finito nel potrei

Fra incubi e deliri della stanza 26

Noi siamo il risultato di una vita alienante

La prova che gli accordi con gli umani stanno fallendo alla grande

Ed è il nuovo ordine scolpito nei pilastri

Occhi triangoli stecche e compassi

Nelle chiese nei comuni e nelle banche

In base alla purezza del tuo sangue spille nelle giacche

Vivo già negli anni d’oro e spero

Che il 2012 segni di nuovo l’anno zero

Ma un altro vagone sogno che si accoda

Dato che la fede di 1000 persone non vale una prova

Qua la sfida ormai è persa

Gotumi New York è costante primavera inversa

Quell’orgone che cade in picchiata

Lo salverà l’amore o la luminescenza di Bioni Sabba!

Poterci vedere allo specchio anziani

Pelle solcata come terra da antichi fiumi marziani

Dalle fessure vedi che c'è in ballo

La tua psiche in equilibrio sopra bave di metallo

E' l’impotenza che marcisce in fondo

La mascella che si chiude e che ti sgretola i denti in sogno

E' la morte del fisico

Apri la tua mente e risparmiati l’agonia dello spirito

Finchè non rinasceremo sotto forma di energie blu

Polvere di cielo

Nella sinfonia della grande orchestra

Qua nulla è certo e se ti credi certo hai già perso la testa

Ed è finito nel potrei

Fra incubi e deliri della stanza 26

Noi siamo il risultato di una vita alienante

La prova che gli accordi con gli umani stanno fallendo alla grande!

Eyo snuift de mechanische stad op in de zwendel van verveling

Cartoonia met mijn dromen opgelost in pekel

Tot de laatste cartridge, benen genageld

En monden verzegeld rond een rietje

Verslaafd aan cynisme

Cellen gek van kapitalistische kanker

Hebzucht heeft hetzelfde zaad

Hier is stelen om te hebben hetzelfde als helpen om je goed te voelen

In de samenzwering van de afwezigen

Assassins spelen met het jachtgeweer in de kindertijd

En met portofoons en speelgoedsoldaatjes

En met stompe voorwerpen en monsters in de mangaten

Maar altijd op jacht naar een vijand

Terwijl onze voorouders onder vijgenbladeren spraken

Genieten van de dagen zoals ze waren

Maar nu is de tijd gemarkeerd en ik verzeker je dat tijd niet je vriend is

Het eindigde in de mei

Tussen nachtmerries en wanen van kamer 26

Wij zijn het resultaat van een vervreemdend leven

Bewijs dat overeenkomsten met mensen enorm aan het mislukken zijn

En het is de nieuwe orde die in de pilaren is uitgehouwen

Ogen, driehoeken, ribben en kompassen

In kerken, gemeenten en banken

Gebaseerd op de zuiverheid van je bloedspelden in jasjes

Ik leef al in de gouden jaren en ik hoop

Mei 2012 markeert opnieuw het jaar nul

Maar weer een droomauto in de rij

Aangezien het geloof van 1000 mensen geen test waard is

Hier is de uitdaging nu verloren

Gotumi New York is een constante omgekeerde lente

Die orgon die naar beneden duikt

Liefde of de luminescentie van Bioni Sabba zal hem redden!

In staat zijn om onszelf in de spiegel te zien ouderen

Huid gegroefd als land door oude Martiaanse rivieren

Vanuit de scheuren zie je wat er op het spel staat

Je psyche balanceerde op metalen bramen

Het is onmacht die op de bodem rot

De kaak die sluit en je tanden afbrokkelt in een droom

Het is de dood van de natuurkundige

Open je geest en bespaar jezelf de pijn van de geest

Totdat we herboren worden in de vorm van blauwe energieën

Hemelstof

In de symfonie van het grote orkest

Hier is niets zeker en als je denkt dat je het zeker weet, ben je al gek geworden

En het eindigde in ik kon

Tussen nachtmerries en wanen van kamer 26

Wij zijn het resultaat van een vervreemdend leven

Bewijs dat overeenkomsten met mensen enorm aan het mislukken zijn!