The Reckoning of Time - Alunah

Walking in the dusty room, specks of time hang in the air.

Shining bright as the light ascends, my thoughts are shifting.

My consciousness aligns, with the thoughts held in this room.

Held captive for all these years, the stillness soothes me.

Fingers slide along the ledge, dust gathers in my discovery.

The time-worn text will soon be found, my thoughts are fluid.

And there it is just waiting, to be found by me who yearns.

For power on this equinox, the stillness blinds me.

Seeds of new life, born on the winter wind.

I feel a change, come over me.

Day and night, are in perfect symmetry,

I’m lost in the reckoning of time.

Lopend in de stoffige kamer hangen er stippen van de tijd in de lucht.

Schijnt helder als het licht opstijgt, mijn gedachten verschuiven.

Mijn bewustzijn komt overeen met de gedachten in deze kamer.

Al die jaren gevangen gehouden, kalmeert de stilte me.

Vingers glijden langs de richel, stof verzamelt zich in mijn ontdekking.

De versleten tekst zal snel worden gevonden, mijn gedachten zijn vloeiend.

En daar is het gewoon wachten, om gevonden te worden door mij die verlangt.

Voor kracht op deze equinox, verblindt de stilte me.

Zaden van nieuw leven, geboren op de winterwind.

Ik voel een verandering, kom over me heen.

Dag en nacht, zijn in perfecte symmetrie,

Ik ben verloren in de tijdrekening.