Jacket Of Blue - Alma Cogan

She wore a little jacket of blue,

She kept that little jacket of blue,

And all the sailors knew

Just why she wore his jacket of blue.

She asked the leaves that fell from the tree,

She asked the breeze that came from the sea,

«Where can my lover be?

Oh won’t you send him homeward to me?»

She climbed aboard each whaler

And she would say to every sailor,

«Tell me true,

Where is my boy in blue?

Help me too,

Tell me, what can I do?».

The truth they never told her,

But each one tried his best to console her,

Day by day,

Until she wasted away,

Day by day,

'Til she wasted away.

She wore a little jacket of blue,

She kept that little jacket of blue,

And all the sailors knew

Just why she wore his jacket of blue.

Ooh-ooh ooh-ooh, ooh-ooh ooh -ooh!

Ooh-ooh ooh-ooh, ooh-ooh ooh -ooh!

Ze droeg een klein jasje van blauw,

Ze hield dat kleine jasje van blauw,

En alle zeelieden wisten het

Precies waarom ze zijn blauwe jasje droeg.

Ze vroeg de bladeren die van de boom vielen,

Ze vroeg de bries die uit de zee kwam,

«Waar kan mijn minnaar zijn?

Oh, wil je hem niet naar huis sturen naar mij?»

Ze klom aan boord van elke walvisvaarder

En ze zou tegen elke zeeman zeggen:

"Vertel mij de waarheid,

Waar is mijn jongen in het blauw?

Help mij ook,

Zeg me wat ik kan doen?".

De waarheid die ze haar nooit vertelden,

Maar iedereen deed zijn best om haar te troosten,

Dag voor dag,

Tot ze wegkwijnde,

Dag voor dag,

Tot ze wegkwijnde.

Ze droeg een klein jasje van blauw,

Ze hield dat kleine jasje van blauw,

En alle zeelieden wisten het

Precies waarom ze zijn blauwe jasje droeg.

Ooh-ooh ooh-ooh, ooh-ooh ooh -ooh!

Ooh-ooh ooh-ooh, ooh-ooh ooh -ooh!