Into Embers - Allegaeon

As the sun at night and the stars in the day, the emptiness that surrounds me

Is truly amazing, a vision destroyed

Like the sound of a whisper descending in the distant darkness

Retreating from the grasp of the hands that burn the world

In the pale light of the daybreak I change again to stone

Thrust so deeply into the dirt that I can never be surfaced

Like a shipwreck fallen far beneath into the trenches of the deep

Dreams, like memories, lose their taste over time

And the bitterness quickly becomes

All you can remember, so fear not for after

The pain subsides, it will be like you never dreamt at all

I have no way to survive or place to belong while staying alive

Mysteries sealed in cages of steel, clattering far above where vision has failed

Living is the chaos of existence

Dismantling itself, instant by instant

There is no uncertainty or fear within

For living is what creates it

Confessing from behind a mask, insincerity spilling out over the edges

Where the mystery of being hangs, snakes from the mouths of the withered and

aged

Like a flame broken into embers

A once unbearable heat has faded away

When the light goes out

The darkness is deeper than if it had never shone

As the light goes out

In this cavern so dark I hope to remain

Like a flame broken into embers

A once unbearable heat has faded away

Shapeless is the mold I’m encased in

Chased by a wraith in a hundred

Places I fear, this dream I once held dear is disappearing

The picture of a world of gray is getting clear

So many differences, interpretations taking place

The dream I once held dear is fading away

Now drifted so far into the distance

This ship of Theseus is sinking

Living is the chaos of existence

Dismantling itself, instant by instant

Living is the chaos of existence

Dismantling itself, instant by instant

There is no uncertainty or fear within

For living is what creates it

Zoals de zon 's nachts en de sterren overdag, de leegte die me omringt

Is echt geweldig, een vernietigd visioen

Als het geluid van een gefluister dat neerdaalt in de verre duisternis

Terugtrekken uit de greep van de handen die de wereld verbranden

In het bleke licht van de dageraad verander ik weer in steen

Duw zo diep in het vuil dat ik nooit boven water kan komen

Als een schipbreuk ver beneden in de loopgraven van de diepte

Dromen verliezen, net als herinneringen, na verloop van tijd hun smaak

En de bitterheid wordt snel

Alles wat je je kunt herinneren, dus wees niet bang voor later

De pijn neemt af, het zal zijn alsof je nooit hebt gedroomd

Ik heb geen manier om te overleven of ergens bij te horen terwijl ik in leven blijf

Mysteries verzegeld in kooien van staal, kletterend ver boven waar het zicht is mislukt

Leven is de chaos van het bestaan

Zichzelf ontmantelen, direct voor instant

Er is geen onzekerheid of angst van binnen

Want leven is wat het creëert

Bekennen van achter een masker, onoprechtheid die over de randen loopt

Waar het mysterie van het zijn hangt, slangen uit de monden van de verdorde en

oud

Als een vlam die in sintels is gebroken

Een ooit ondraaglijke hitte is vervaagd

Als het licht uitgaat

De duisternis is dieper dan wanneer het nooit had geschenen

Als het licht uitgaat

In deze grot die zo donker is dat ik hoop te blijven

Als een vlam die in sintels is gebroken

Een ooit ondraaglijke hitte is vervaagd

Vormloos is de vorm waarin ik ben opgesloten

Achtervolgd door een schim in honderd

Plaatsen waar ik bang voor ben, deze droom die ik ooit dierbaar was, is aan het verdwijnen

Het beeld van een wereld van grijs wordt steeds duidelijker

Zoveel verschillen, interpretaties vinden plaats

De droom die ik ooit dierbaar was, vervaagt

Nu dreef zo ​​ver in de verte

Dit schip van Theseus is aan het zinken

Leven is de chaos van het bestaan

Zichzelf ontmantelen, direct voor instant

Leven is de chaos van het bestaan

Zichzelf ontmantelen, direct voor instant

Er is geen onzekerheid of angst van binnen

Want leven is wat het creëert