Импровизация на тему - Александр Щербина

Там, где песочные часы

Крошат песок за веком век,

Там, где раскрашивают сны

Чуть влажной кисточкой для век, —

Прядь, отведенная со лба,

Нечаянно вскинутая бровь…

Вот так кончаются слова,

И начинается любовь.

Да, нас любили не за то,

За что обычно любят нас,

Да, не за то, что как не ври

Себе, а всё ласкает слух

И тешит глаз…

Джаз, заведенный в пять утра

На старой газовой плите…

Такая старая игра,

А каждый раз не по себе.

Там, где случается весна

По двадцать восемь раз на дню,

Там, где легко сходить с ума,

Когда весь мир идет ко дну, —

Взгляд, уходящий в ночь, и вновь

Прядь, отведенная со лба…

Вот так кончается любовь,

И начинаются слова.

Waar de zandloper

Afbrokkelend zand na eeuw,

Waar dromen worden geschilderd

Met een licht vochtige oogborstel,

Een streng genomen van het voorhoofd,

Een onbedoeld opgetrokken wenkbrauw...

Zo eindigen de woorden

En de liefde begint.

Ja, we waren geliefd niet voor

Waarom ze meestal van ons houden

Ja, niet omdat het niet uitmaakt hoe je liegt

Ikzelf, maar alles streelt het oor

En een lust voor het oog...

Jazz om vijf uur 's ochtends

Op een oud gasfornuis...

Zo'n oud spel

En elke keer niet vanzelf.

Waar de lente plaatsvindt

achtentwintig keer per dag,

Waar het gemakkelijk is om gek te worden

Als de hele wereld ten onder gaat,

Een blik die keer op keer de nacht in gaat

Een streng genomen van het voorhoofd ...

Zo eindigt liefde

En de woorden beginnen.