La Carcel de Sing Sing - Alci Acosta

Ayer yo visité la cárcel de Sing Sing

Y en una de sus celdas solitarias,

Un hombre se encontraba arrodillado al Redentor:

Piedad, piedad de mí, mi Gran Señor.

Mas, cuando me miró, a mí se abalanzó;

Y con voz temblorosa y recortada:

Escucha, triste hermano, esta horrible confesión;

Aquí, yo condenado a muerte estoy...

Yo tuve que matar a un ser que quise amar

Y, aunque aún estando muerta, yo la quiero...

Al verla con su amante, a los dos los maté,

Por culpa de ese infame moriré.

Minutos nada más me quedan ya para expirar,

La silla lista está, la cámara también.

A mi pobre viejita, que desesperada está,

Entréguele este recuerdo de mí.

Gisteren heb ik de Sing Sing gevangenis bezocht

En in een van zijn eenzame cellen,

Een man knielde voor de Verlosser:

Genade, genade met mij, mijn grote Heer.

Maar toen hij naar me keek, besprong hij me;

En met trillende, afgekapte stem:

Luister, droevige broeder, naar deze afschuwelijke bekentenis;

Hier ben ik ter dood veroordeeld...

Ik moest een wezen doden waarvan ik wilde houden

En hoewel ze dood is, hou ik van haar...

Toen ik haar met haar minnaar zag, vermoordde ik ze allebei,

Vanwege dat beruchte ga ik dood.

Ik heb nog maar een paar minuten om te verstrijken,

De stoel staat klaar, de camera ook.

Aan mijn arme oude dame, hoe wanhopig ze is,

Geef hem deze herinnering aan mij.