Rajan Takaa - Ajattara

Yö oli musta

Sitä mustemmaks kävi niin

Suo kutsui kulkijaa

Käski miestä syvyyksiin

On mieron polulla paha

Siel on Perkeleen jalanjälki

Lepoon laski syntisen

Oli vuode kostea kylmä

Synnin peitto varjon heitti

Kylmä selkään iski

On hetki ennen syntymää

Ja kivet hiljaa itki

Verinen oli aamu

Peitti kasvot kristalliin

Maa kuin valkoinen sametti

Takoi muistot kylmiin kiviin

Ei vaskivyö kannattele

Rautapaita pitele

Maaemo hengen otti

Kihlojansa kysymättä

De nacht was zwart

Zo werd het donkerder

Moeras riep de wandelaar

Vertelde de man tot in de diepte

Er is kwaad op het pad van mieron

Siel is de voetafdruk van de duivel

rust gezondigd

Er was een bed vochtig koud

De sluier van de zonde wierp een schaduw

Een verkoudheid sloeg op mijn rug

Het is een moment voor de geboorte

En de stenen huilden zacht

Het was bloedig in de ochtend

Bedekte zijn gezicht met kristal

Land als wit fluweel

Herinneringen gesmeed tot koude rotsen

Geen koperen riem is het waard

Houd het ijzeren overhemd vast

De schoonmoeder nam zijn leven

Zonder zijn verloving te vragen