Poem About Death - Agnes Obel

It feels so strange

Shameless to think of death

When none of those one knows has died

Last night I dreamt I was dead

I came running with my dog into the room of the dead

There was nothing to be seen

Only stones and a few bushes

A landscape that travellers have often spoken of

I would rather not die here

But in my own home, where I was not dead

All the death

All the death

In the course of a life

Write about death

Describe in the poem what you feel, concerning death

In the face of death I’m like an animal

And the animal can die, but write nothing

The words die like flies

Their corpses everywhere, swept away from the white paper

Give the dirt a little room

Het voelt zo vreemd

Schaamteloos om aan de dood te denken

Wanneer geen van degenen die het kent is overleden

Vannacht droomde ik dat ik dood was

Ik kwam met mijn hond de kamer van de doden in rennen

Er was niets te zien

Alleen stenen en een paar struiken

Een landschap waar reizigers vaak over hebben gesproken

Ik zou hier liever niet sterven

Maar in mijn eigen huis, waar ik niet dood was

alle dood

alle dood

In de loop van een leven

Schrijf over de dood

Beschrijf in het gedicht wat je voelt met betrekking tot de dood

In het aangezicht van de dood ben ik als een dier

En het dier kan sterven, maar schrijf niets

De woorden sterven als vliegen

Hun lijken overal, weggevaagd van het witte papier

Geef het vuil een beetje ruimte