Meeting With the Unbelievable - Age of Nemesis

An ear-piercing silence

Has come down on me

N' moves everything which

In the darkness I see

This is oh so obscene

Such a ludicrous dream

Now the real world I know

Has become a shadow

Oh yes, perhaps I was dreaming of the night

When suddenly I was accosted by everlasting time

N' by the window pane, there I saw her

Standing in the moonlight

The dreaded fear, the wretched fright

Caused a rush: adrenalin swamped all my veins

Cos my mind simply denied what I saw with my eyes

And when she spoke

Everything just ceased

An angelical face peering from the strange light right at me

«I've come to see you, cos I’m your guardian

If you give me your soul

The wings of fate will help us fly

Back through time to the start of life.»

Our souls soared far and wide

Through the dark of night

This here’s a strange terrain:

A garden, pure n' plain

Ancient, chaste domain

Standing there, two people

Upon the dawn of life

I can see sweet Eve;

her eyes

Are full of intellect n' fire

The serpent smiles…

And the apple that will fill her

Heart with passion and desire

Sin and mortality

I realize:

Sin and demise…

Let’s fly on by!

Bygone times

Behind us now

Devastation brings death, and confounds

And always finds us here somehow

«Listen to me!»

The angel did speak

«All this can change

In an eternal place.»

Take me there, far away…

All this pain!

Reality’s oh so strange!

Angel wait!

Then I touched her and she suddenly changed…

«The land of light sure does exist

That’s where you must go

If you’d give me your soul

You could take the stroll

No one living can make it through

First, you have to die

Your life ends for a while

But then your soul revives»

Een oorverdovende stilte

Is op mij neergekomen

N' beweegt alles wat

In de duisternis zie ik

Dit is oh zo obsceen

Wat een belachelijke droom

Nu de echte wereld die ik ken

Is een schaduw geworden

Oh ja, misschien droomde ik van de nacht

Toen ik plotseling werd aangesproken door de eeuwige tijd

N' bij de ruit, daar zag ik haar

Staan in het maanlicht

De gevreesde angst, de ellendige schrik

Veroorzaakte een rush: adrenaline overspoelde al mijn aderen

Omdat mijn geest gewoon ontkende wat ik met mijn ogen zag

En toen ze sprak

Alles stopte gewoon

Een engelachtig gezicht dat vanuit het vreemde licht recht op mij tuurt

«Ik kom naar je toe, want ik ben je voogd

Als je me je ziel geeft

De vleugels van het lot zullen ons helpen vliegen

Terug in de tijd naar het begin van het leven.»

Onze zielen vlogen heinde en verre

Door het donker van de nacht

Dit is een vreemd terrein:

Een tuin, puur en duidelijk

Oud, kuis domein

Staande daar, twee mensen

Bij het aanbreken van het leven

Ik zie lieve Eva;

haar ogen

Zijn vol intellect en vuur

De slang lacht...

En de appel die haar zal vullen

Hart met passie en verlangen

Zonde en sterfelijkheid

Ik realiseer me:

Zonde en ondergang...

Laten we verder vliegen!

vervlogen tijden

Achter ons nu

Verwoesting brengt de dood en brengt verwarring

En vindt ons hier altijd op de een of andere manier

"Luister naar mij!"

De engel heeft gesproken

«Dit alles kan veranderen

Op een eeuwige plaats.»

Breng me daarheen, ver weg...

Al deze pijn!

De realiteit is oh zo vreemd!

Engel wacht!

Toen raakte ik haar aan en ze veranderde plotseling...

«Het land van het licht bestaat zeker»

Daar moet je heen

Als je me je ziel zou geven

Je zou de wandeling kunnen maken

Niemand die leeft kan het halen

Eerst moet je dood

Je leven eindigt voor een tijdje

Maar dan herleeft je ziel»