Ritorno A Casa - Afterhours

Sono nella casa dove abitavo da bambino

Riconosco ogni oggetto

La disposizione dei mobili, i colori

La luce era diversa negli anni settanta, ho riconosciuto anche quella

Ho aperto tutti i cassetti per essere sicuro che in tutti questi anni nessuno

Abbia toccato la mia roba

C' un’intera brigata dell’esercito britannico li dentro

Rosa

Sono ancora intenti a schierarsi per fronteggiare l’attacco imminente

Ma l’attacco non avverr mai

Il divertimento per me era disporre i soldatini come se dovessero affrontare un

ingaggio particolare,

e poi, senza che nulla avvenisse, cambiare la disposizione

Sono ancora l come li avevo lasciati venticinque anni fa

L’ufficiale ha il braccio teso davanti a se mentre sta per prendere la mira

la testa piegata verso l’alto mi guada implorante: «Vado?».

Ho richiuso il cassetto

Ho setacciato tutta la stanza in cerca di quello che avevo lasciato

Ho trovato tutto meccanicamente come se non avessi bisogno di ricordarne la

posizione

Devo aver fatto un bel casino perch mia madre entrata

Giovane e bellissima

Rideva

Mi ha preso in giro

Una strana calma, una calma enorme

Non so cos'

Ma non ho mai pianto tanto come al risveglio

Ho rifatto il percorso che mi portava dalla scuola alla casa dei miei

La prima volta dpo venticinque anni

C' una sensazione che non ho mai pi provato

Non abito pi l da sempre

Ho avuto una vita

Altrove

E' solo una stupida villetta con uno sputo di giardino, ma sar la prima cosa

che comprer

Quando sar ricco

Ik ben in het huis waar ik als kind woonde

Ik herken elk object

De opstelling van het meubilair, de kleuren

In de jaren zeventig was het licht anders, dat herkende ik ook

Ik opende alle lades om er zeker van te zijn dat er in al die jaren niets was

Heeft mijn spullen aangeraakt

Er zit daar een hele brigade van het Britse leger

Roze

Ze zijn nog steeds van plan partij te kiezen om de dreigende aanval het hoofd te bieden

Maar de aanval zal nooit plaatsvinden

Het plezier voor mij was om de speelgoedsoldaatjes te rangschikken alsof ze tegenover een . stonden

bijzondere betrokkenheid,

en verander dan, zonder dat er iets gebeurt, de regeling

Ze zijn er nog steeds zoals ik ze vijfentwintig jaar geleden heb achtergelaten

De officier heeft zijn arm voor zich uitgestrekt terwijl hij op het punt staat te mikken

mijn naar boven gebogen hoofd waadt smekend naar me: "ga ik?".

ik deed de la dicht

Ik zocht de hele kamer af naar wat ik nog had

Ik vond alles mechanisch alsof ik het niet hoefde te onthouden

positie

Ik moet veel hebben verpest want mijn moeder kwam binnen

Jong en mooi

gelachen

Hij lachte me uit

Een vreemde rust, een enorme rust

ik weet niet wat

Maar ik heb nog nooit zoveel gehuild als toen ik wakker werd

Ik volgde het pad dat me van school naar het huis van mijn ouders voerde

De eerste keer in vijfentwintig jaar

Er is een gevoel dat ik nooit meer heb gevoeld

Ik heb daar niet voor altijd gewoond

Ik had een leven

Ergens anders

Het is maar een stom huisje met een tuin aan het spit, maar het zal het eerste zijn

die ik zal kopen

Als ik rijk ben