Desire Froze Here - Afterhours

Nothing to say and nowhere

No way to say it

We wear all of our regrets

Yet fail to display it

We lie our goodbye

Like we don’t know

It’s a sicken scarlet simple bandaged

Tourniquet to keep the silence secret

Bending with every breeze, you’re a

Tall disperate flower, you’re a

Waving suicidal

Desolate hour

Pantomime

Is your tragedy

It’s a thin line here between you sorrow

And your cunning

Desire, desire froze here

Just looks like love from a distance

Desire, desire froze here

Just the path of least resistance

Sooner or later time goes

Leaves you behind

You’re just an ancient language

No-one can find

Pantomiming your tragedy

With the winter and the splinters

A disintegrating thing

Desire, desire froze here…

Niets te zeggen en nergens

Geen manier om het te zeggen

We dragen al onze spijt

Kan het echter niet weergeven

We nemen afscheid

Alsof we het niet weten

Het is een zieke scharlaken, eenvoudig verbonden

Tourniquet om de stilte geheim te houden

Buigen met elke bries, je bent een

Lange, verspreide bloem, je bent een

Suïcidaal zwaaien

Desolaat uur

Pantomime

Is jouw tragedie

Het is een dunne lijn tussen jullie verdriet

En je sluwheid

Verlangen, verlangen bevroor hier

Ziet eruit als liefde van een afstand

Verlangen, verlangen bevroor hier

Alleen de weg van de minste weerstand

Vroeg of laat gaat de tijd voorbij

Laat je achter

Je bent gewoon een oude taal

Niemand kan vinden

Pantomiming van je tragedie

Met de winter en de splinters

Een desintegrerend ding

Verlangen, verlangen bevroor hier...