Solitary Supremacy - Ad Hominem

One man is unlike any other

He is destined to rule them all

Conquering their hearts and minds

To seize the absolute power

Forging a reality of his own

By the triumph of will

And turning the world upside down

Not a stone left standing

A phoenix ablazes with contempt

He’s soaring above mediocrity

With claws of steel shall be torn

Those who dare to resist

Judge and executioner in one

Reigning with scythe and rod

The arbitrary annihilation of life

Makes death the only certainty

The ressemblance of humanity

Erased by torment he inflicts

Emotions extinguished one by one

Until Godhood achieved

He was crossed a rubicon of blood

Marching past his killing fields

Never to be afflicted again

By the fallacy of empathy

No moral code does apply to him

He transcends beyond good and evil

Detached from mankind for good

Redeemed by solitary supremacy

De ene man is anders dan alle andere

Hij is voorbestemd om ze allemaal te regeren

Hun harten en geesten veroveren

Om de absolute macht te grijpen

Een eigen realiteit smeden

Door de triomf van de wil

En de wereld op zijn kop zetten

Geen steen meer overeind

Een feniks staat in vuur en vlam van minachting

Hij stijgt boven middelmatigheid uit

Met klauwen van staal zal worden gescheurd

Degenen die weerstand durven te bieden

Rechter en beul in één

Regeren met zeis en roede

De willekeurige vernietiging van het leven

Maakt van de dood de enige zekerheid

De gelijkenis van de mensheid

Gewist door kwelling die hij toebrengt

Emoties één voor één uitgedoofd

Tot Godheid bereikte

Hij werd gekruist met een rubicon van bloed

Marcherend langs zijn moordvelden

Nooit meer last van hebben

Door de misvatting van empathie

Er is geen morele code op hem van toepassing

Hij overstijgt goed en kwaad

Voorgoed losgekoppeld van de mensheid

Ingewisseld door eenzame suprematie