Disastrophe (A New Reality) - Act of Defiance

We’re taught to see ourselves as something invincible

Low self-opinion, is that all we’ve created?

Assembly line of souls, for lack of principles

We’re playing God now that our savior has failed us

Manifestation, heed objective ambivalence

Genetic torture, seeds of manipulation

Methodical machines, we’re raped of our innocence

A new reality through eradication

Our brave new world disappears, the armageddon is here

No mere mortal holds the key, wastelands

Disastrophe

Defuse the motion, revolution around the bend

We’re back to zero, our guards down, we’re defenseless

The termination of the mind, it’s our bitter end

Contortion divides with dire consequences

Evolve, revolt, disguise, distrust

The road to extinction, decimate humanity

Extreme isolation, catastrophic scorched earth tragedy

Cries of desolation, obliterate technology

The ramifications, remnants of our lost society

Our hands are tied, we’re somewhere in between space and time

Superiority, here nothing is sacred

Hounds of hypocrisy, they howl in the dead of night

Chaos it reigns eternal, void of creation

We hebben geleerd onszelf te zien als iets onoverwinnelijks

Een laag zelfbeeld, is dat alles wat we hebben gecreëerd?

Assemblagelijn van zielen, bij gebrek aan principes

We spelen voor God nu onze redder ons in de steek heeft gelaten

Manifestatie, let op objectieve ambivalentie

Genetische marteling, zaden van manipulatie

Methodische machines, we zijn verkracht van onze onschuld

Een nieuwe realiteit door uitroeiing

Onze dappere nieuwe wereld verdwijnt, het armageddon is hier

Geen enkele sterveling heeft de sleutel, woestenijen

ramp

Maak de beweging onschadelijk, revolutie door de bocht

We zijn terug naar nul, onze bewakers zijn uitgeschakeld, we zijn weerloos

De beëindiging van de geest, het is ons bittere einde

Verdraaiing verdeelt met ernstige gevolgen

Evolueren, in opstand komen, vermommen, wantrouwen

De weg naar uitsterven, decimeren van de mensheid

Extreme isolatie, catastrofale tragedie van de verschroeide aarde

Kreten van verlatenheid, vernietiging van technologie

De vertakkingen, overblijfselen van onze verloren samenleving

Onze handen zijn gebonden, we zitten ergens tussen ruimte en tijd in

Superioriteit, hier is niets heilig

Honden van hypocrisie, ze huilen in het holst van de nacht

Chaos het regeert eeuwig, leeg van schepping