Masquerade In The Flames Another Black Friday - Abyssos

The dungeons are calling our names

Inviting us to a masquerade in the flames

Once again lust will spread its wings

And carry us through the northern winds

Open the gates

To where it’s all supposed to end

And let us all in… daimons, whores, witches and fiends

Swoop through the frozen landscape

Of red memories almost forgotten

In rapid re-run:

A crimson river of rich wine let loose on tiles

Hideous sihouettes flicker in the candlelight

Shapes of evil, we are all born of dayfright

Ever since the banquet I’ve waited for her burn

Might she be here, can this be the night of her return?

There, right before my eyes she stands, my dark witch

Dressed in her funeral shroud, as black as pitch

Carved symbols in black, scars that never heal

All over my body, for a thousand years I bore her seal

Come forth and lick the blood from my nasty wounds

Still so young though she’s older than the moon

Carved symbols in black, scars that never heal

All over my body, for a thousand years I bore her seal

She chased the moonlight out on the fields

A dance most sombre and seductive

She told me twisted stories from her past

And said: — «take this stake and end my life, but do it fast»

Blood-drenched feathers against what’s once been raped

Beautiful, innocent but still not too old

For what it is shaped

How can you die right before my eyes?

I always thought you were one of us

One of the immortals

Open the gates

To where it’s all supposed to end

And let us all in…

Open the gates

To where we once were supposed to sin

And let us all in…

De kerkers roepen onze namen

Nodig ons uit voor een maskerade in de vlammen

Opnieuw zal lust zijn vleugels uitslaan

En draag ons door de noordelijke winden

Open de poorten

Naar waar het allemaal zou moeten eindigen

En laten we allemaal in ... daimons, hoeren, heksen en duivels

Zweef door het bevroren landschap

Van rode herinneringen bijna vergeten

Snel opnieuw uitvoeren:

Een karmozijnrode rivier van rijke wijn losgelaten op tegels

Afschuwelijke sihouettes flikkeren in het kaarslicht

Vormen van het kwaad, we zijn allemaal geboren uit dagangst

Sinds het banket heb ik gewacht op haar burn

Zou ze hier kunnen zijn, kan dit de nacht van haar terugkeer zijn?

Daar, vlak voor mijn ogen staat ze, mijn donkere heks

Gekleed in haar lijkwade, zo zwart als pek

Gebeeldhouwde symbolen in zwart, littekens die nooit genezen

Over mijn hele lichaam heb ik duizend jaar lang haar zegel gedragen

Kom naar voren en lik het bloed van mijn vervelende wonden

Nog zo jong, hoewel ze ouder is dan de maan

Gebeeldhouwde symbolen in zwart, littekens die nooit genezen

Over mijn hele lichaam heb ik duizend jaar lang haar zegel gedragen

Ze joeg het maanlicht de velden in

Een dans zeer somber en verleidelijk

Ze vertelde me verdraaide verhalen uit haar verleden

En zei: «Neem deze staak en maak een einde aan mijn leven, maar doe het snel»

Met bloed doordrenkte veren tegen wat ooit is verkracht

Mooi, onschuldig maar toch niet te oud

Waar het voor is gevormd

Hoe kun je voor mijn ogen sterven?

Ik dacht altijd dat je een van ons was

Een van de onsterfelijken

Open de poorten

Naar waar het allemaal zou moeten eindigen

En laten we er allemaal bij zijn...

Open de poorten

Naar waar we ooit moesten zondigen

En laten we er allemaal bij zijn...