Envoi - Absynthe Minded

My verses stand gawping a bit

I never get used to this

They lived here long enough

(Enough!)

I send them out of the house

I don’t wanna wait

Until their toes are cold

(Enough!)

I wanna hear the humming of the sun

Or that of my heart

Hardening

(Enough!)

They don’t screw classically

They babble commonly

And bluster nobly

(Enough! Enough!)

In winter their lips leap

In spring they lie flat at the first warmth

They ruin my summer

And in autumn it’s girls and a broken heart

For another twelve lines on this sheet

I’ll hold my hand over their head

And then I’ll kick them out

(Enough!)

Go and pester elsewhere, one-cent rhymes

Find somebody who cares

(Enough!)

Go now on your high feet

This is where the graves laugh

When they see their guests

(Enough!)

One corpse on top of the other

Go now and stagger to her

Whom I do not know

(Enough! Enough!)

Mijn verzen staan ​​een beetje te gapen

Ik raak hier nooit aan gewend

Ze hebben hier lang genoeg gewoond

(Genoeg!)

Ik stuur ze het huis uit

Ik wil niet wachten

Tot hun tenen koud zijn

(Genoeg!)

Ik wil het zoemen van de zon horen

Of die van mijn hart

Verharding

(Genoeg!)

Ze neuken niet klassiek

Ze brabbelen vaak

En brutaal nobel

(Genoeg genoeg!)

In de winter springen hun lippen

In het voorjaar liggen ze plat bij de eerste warmte

Ze verpesten mijn zomer

En in de herfst zijn het meisjes en een gebroken hart

Voor nog eens twaalf regels op dit blad

Ik zal mijn hand boven hun hoofd houden

En dan schop ik ze eruit

(Genoeg!)

Ga ergens anders pesten, rijmpjes van één cent

Zoek iemand die om je geeft

(Genoeg!)

Ga nu op je hoge voeten

Dit is waar de graven lachen

Als ze hun gasten zien

(Genoeg!)

Het ene lijk bovenop het andere

Ga nu en strompel naar haar toe

Wie weet ik niet

(Genoeg genoeg!)