IV - Aborym

Sono sporco.

I pidocchi mi rodono.

I porci, quando mi guardano vomitano.

Le croste delle labbra hanno squamato la mia pelle,

coperta di un pus giallastro.

Non conosco l’acqua dei fiumi ne la rugiada delle nubi.

I miei piedi hanno messo radici nel suolo e compongono, fino al ventre,

una sorta di vegetazione viva,

piena di ignobili parassiti

che non e piu carne e non deriva ancora dalla pianta.

Eppure il mio cuore batte.

Ma come potrebbe battere se la putredine e le esalazioni

del mio cadavere non lo nutrissero in abbondanza?

Sotto l’ascella sinistra si e stabilita una famiglia di rospi

e quando uno di essi si muove mi fa il solletico

state attenti che non ne scappi uno e non venga

a grattarvi con la bocca l’interno dell’orecchio:

poi, sarebbe capace di entrarvi nel cervello

Sotto l’ascella destra c’e un camaleonte che da loro una caccia perpetua

per non morire di fame:

ognuno deve vivere

Ma quando un partito sventa completamente le astuzie dell’altro

non trovano di meglio da fare che lasciarsi in pace a vicenda

e succhiano il grasso delicato che mi ricopre le costole:

ci sono abituato

Una vipera malvagia ha divorato la mia verga e ne ha preso il posto

Due piccoli istrici, che non crescono piu, hanno gettato a un cane,

che non ha rifiutato l’interno dei miei testicoli:

e si sono sistemati all’interno dell’epidermide, lavata con cura…

L’ano e stato intercettato da un granchio;

incoraggiato dalla mia inerzia,

con le sue chele fa la guardia all’ingresso, e mi fa molto male!

Non parlate della mia colonna vertebrale, perche e una spada

Desiderate sapere, non e vero, come mai sia piantata

verticalmente nelle mie reni?

Neppure io lo ricordo molto chiaramente.

Tuttavia, se mi decido a considerare un ricordo cio che forse

non e altro che un sogno

sappiate che l’uomo, quando ha saputo che avevo

fatto voto di vivere con la malattia

finche non avessi vinto il Creatore, cammino, dietro di me,

in punta di piedi,

ma non cosi piano da non essere udito

Non percepii piu niente, per un istante che non fu lungo.

Questo pugnale acuminato penetro fino all’impugnatura tra

le due spalle del toro delle feste

e la sua ossatura fremette come un terremoto.

La lama aderisce con tale forza al corpo che nessuno finora

e riuscito ad estrarla:

gli atleti, i meccanici, i filosofi, i medici…

hanno tentato, volta a volta, i mezzi piu diversi

Non sapevano che il male che l’uomo ha fatto non puo essere disfatto

Viandante, quando mi passerai accanto, non rivolgermi,

te ne supplico la minima parola di consolazione:

indeboliresti il mio coraggio

Lascia che io riscaldi la mia tenacia alla fiamma del martirio volontario…

vattene

Posso ancora fare un' escursione fino alle muraglie del cielo

alla testa di una legione di assassini

e tornare ad assumere quest’atteggiamento per meditare, di nuovo

sui nobili progetti della vendetta

Ik ben vies.

Luizen knagen aan me.

Als varkens naar me kijken, geven ze over.

De korstjes van de lippen hebben mijn huid geschilferd,

bedekt met een geelachtige pus.

Ik ken het water van rivieren of de dauw van wolken niet.

Mijn voeten hebben wortel geschoten in de grond en componeren, tot aan de buik,

een soort levende vegetatie,

vol verachtelijk ongedierte

die geen vlees meer is en nog niet van de plant afkomstig is.

Toch klopt mijn hart.

Maar hoe kon het verslaan als de rot en de dampen?

van mijn lijk hem niet in overvloed voedde?

Onder de linker oksel heeft zich een paddenfamilie gevestigd

en wanneer een van hen beweegt, kietelt het me

pas op dat men niet ontsnapt en niet komt

met je mond aan de binnenkant van je oor krabben:

dan zou het je hersenen kunnen binnendringen

Onder de rechter oksel zit een kameleon die hen een eeuwige jacht geeft

niet verhongeren:

iedereen moet leven

Maar wanneer de ene partij de trucs van de andere volledig doorkruist

ze vinden niets beters te doen dan elkaar met rust te laten

en zuig het delicate vet dat mijn ribben bedekt:

ik ben eraan gewend

Een boze adder verslond mijn staf en nam zijn plaats in

Twee kleine stekelvarkens, niet meer groeiend, gooiden een hond,

die de binnenkant van mijn testikels niet afwees:

en zijn neergestreken in de opperhuid, zorgvuldig gewassen ...

De anus werd onderschept door een krab;

aangemoedigd door mijn traagheid,

met zijn klauwen bewaakt hij de ingang, en het doet veel pijn!

Praat niet over mijn ruggengraat, want het is een zwaard

Je wilt weten, het is niet waar, waarom het is geplant

verticaal in mijn nieren?

Ik herinner het me ook niet zo duidelijk meer.

Maar als ik besluit om een ​​herinnering te overwegen, wat misschien?

het is niets anders dan een droom

ken die man, toen hij wist dat ik had

gezworen met de ziekte te leven

Totdat ik de Schepper overwon, loop ik achter me aan,

op de tenen,

maar niet zo zacht om niet gehoord te worden

Ik bemerkte niets, een ogenblik dat niet lang was.

Deze scherpe dolk dringt door tot aan het handvat tussen

de twee schouders van de feeststier

en zijn beenderen beefden als een aardbeving.

Het mes hecht zich met zo'n kracht aan het lichaam dat er tot nu toe nog geen is

en slaagde erin om het te extraheren:

atleten, mechanica, filosofen, artsen ...

ze hebben van tijd tot tijd de meest uiteenlopende middelen geprobeerd

Ze wisten niet dat het kwaad dat de mens heeft gedaan niet ongedaan kan worden gemaakt

Zwerver, als je me passeert, keer je dan niet naar me toe,

Ik smeek je om het minste woord van troost:

je zou mijn moed verzwakken

Laat me mijn vasthoudendheid opwarmen tot de vlam van vrijwillig martelaarschap ...

eruit

Ik kan nog steeds naar de muren van de hemel wandelen

aan het hoofd van een legioen moordenaars

en ga terug naar het aannemen van deze houding om opnieuw te mediteren

over de nobele wraakplannen