Yalnızlık İki Satır - Abluka Alarm

Hayrı şerri kayda değer bir ömre ithafen okuyorum bu şarkıyı, gel de dinle

Yanlı yanlış cümlem de yok ki biliyorsun ve bana müsaade verin o hâlde

izninizle giriyorum

İtiraf etmem gerek, ne kal demek geçer içimden ne gel ne git veyahut başka bir

dilek

Müsaade varken döksem içimi, iki dakika baksan, farkına varsan, uyansan,

güneş batıya varmadan

Ruhuma mahkûm dudaklarım, kalemse rabıtam, bu taş duvarlar adıma zimmet,

çıkarın beni gardiyan

Hayat bir yandan acıtır, kader diğer taraftan, bak gece gündüzl karışır,

gel de kaldır uykulardan

Gönül akla muhtaç bugün, aklım içimden bihabr, ömür nasılsa yazgı,

ister reddet ister beğen

Cesaretim yok gitmek veya kalmak için, yazıklar olsun Laedri, kalbin bir rüyaya

minnet eder

Ey yüzü düzgün, bak gönül üzgün, biçareyim, ne sahifeler tükettim hâlâ

tatminsiz bir ifadeyim

Kiradayım virane bir handa, yokum şu anda, tarifi yanlış yapılmış meçhul bir

adresteyim

Ya bu yangını söndür ya da yeni baştan git, hadi hangisi makul, nefsim

uyuyakaldı Mevla duy beni

Bir ışık görmezsen eğer içimde hasret mevsiminden, bense haddim bilmez isem bak

bu kez öldür beni…

Yalnızlık iki satır gibi, iki satır arasına sıkışan ah bu cümlelerin dili bir

olsa konuşsa, avutsa, umudum olup içime beni tutsa

Hasretiz yeni bir yangına, boşa geçen dünün acısı vurur yine yarına,

mutluluk deva olmaz aklıma, yere seren beni ecel gelir aklıma…

Yalnızlığımı paylaşır senli benli bir düşünce, tavrına tavır koymak ister

hislerim de

Masumum diyemem, hayatım az da olsa kirli, farazi bu aşk bana, üstlenemem belki

Yandığımda yandığını gördüm kalbimin içten içe, sakın kaptırma kendini süslü

bir piçe

Değerlidir hayat yüklemeli insanı bilgiyle fakat çocuklar neden okumuyorlar hiç

Nietzsche?

Yaşayamadan öğrenemez kimse vermeyin nasihat, aksakallı bir beyinden öğrenmek

gerek hayat

Virane Dervişler yoluna yolcudur anam, ne geldiyse başımıza suskunluktan lan

Benim onla aram ilelebet kötü olacak, kuralları koyan o, ben ona yalvaracak

Anlayamaz ki beni sen, anlatamaz ki beni ben, bir düşünce düşse kim onu

kaldıracak?

Sarıldığında bırakmazmış insanı kara sevda, nankörlüktür karşındakinin verdiği

cevap oysa

Yapmacık gözlerindeki o masum süs, benden söylemesi sen ona küs…

Yalnızlık iki satır gibi, iki satır arasına sıkışan ah bu cümlelerin dili bir

olsa konuşsa, avutsa, umudum olup içime beni tutsa

Hasretiz yeni bir yangına, boşa geçen dünün acısı vurur yine yarına,

mutluluk deva olmaz aklıma, yere seren beni ecel gelir aklıma

Ik zing dit lied voor een leven dat de moeite waard is voor goed en kwaad, kom en luister

Ik heb geen verkeerde of verkeerde zin, weet je en laat het me dan

Ik kom binnen met jouw toestemming

Ik moet toegeven dat ik geen zin heb om te zeggen blijf, kom of ga of wat dan ook

wens

Als ik mijn hart uitstort als ik mag, als je twee minuten kijkt, als je je realiseert, als je wakker wordt,

voordat de zon het westen bereikt

Mijn lippen zijn gedoemd tot mijn ziel, als mijn pen mijn verbinding is, zijn deze stenen muren verduistering namens mij,

haal me uit de wacht

Aan de ene kant doet het leven pijn, aan de andere kant het lot, kijk, dag en nacht raken door elkaar,

kom en til me op uit mijn slaap

Het hart heeft reden nodig vandaag, mijn geest is onwetend van mij, het leven is hoe dan ook het lot,

afwijzen of leuk vinden

Ik heb niet de moed om te gaan of te blijven, jammer Laedri, je hart is een droom

zou dankbaar zijn

O goed gezicht, kijk, het hart is verdrietig, ik zal nutteloos zijn, welke pagina's heb ik nog steeds verbruikt

ik ben een ontevreden uitdrukking

Ik ben te huur in een vervallen herberg, ik ben daar nu weg, een onbekende, verkeerd beschreven

Ik ben op het adres

Doof dit vuur of ga helemaal opnieuw, kom op, welke is redelijk, mijn ziel

viel in slaap Mevla hoor me

Als je geen licht van het seizoen van verlangen in mij ziet, als ik niet aanmatigend ben, kijk dan

dood me deze keer...

Eenzaamheid is als twee regels, vast tussen twee regels, oh de taal van deze zinnen is één

Kon hij maar praten, troosten, mijn hoop zijn en me binnen houden

Verlangend naar een nieuw vuur, slaat de pijn van gisteren weer toe,

Geluk is geen remedie voor mijn geest, de dood komt in mijn geest die me neerhaalde...

Deelt mijn eenzaamheid, een op zichzelf staande gedachte wil een standpunt innemen tegen je houding

mijn gevoelens ook

Ik kan niet zeggen dat ik onschuldig ben, mijn leven is een beetje vies, dit is hypothetische liefde voor mij, misschien kan ik er niet tegen

Toen ik verbrand was, zag ik dat mijn hart van binnen brandde, laat je niet meeslepen, versierd

een klootzak

Het leven is waardevol, het zou mensen met kennis moeten vullen, maar waarom lezen kinderen helemaal niet?

Nietzsche?

Niemand kan leren zonder te leven, geef geen advies, leer vanuit een kale geest

leven nodig

Mijn moeder is op weg naar de weg van de desolate Derwisjen, wat ons ook overkomt, uit stilte.

Ik zal voor altijd slecht met hem zijn, hij is degene die de regels heeft gemaakt, ik zal hem smeken

Hij kan me niet begrijpen

zal opheffen?

Het laat je niet los als je knuffelt, het is zwarte liefde, ondankbaarheid.

het antwoord is echter

Dat onschuldige ornament in je nepogen, je bent beledigd door haar te vertellen...

Eenzaamheid is als twee regels, vast tussen twee regels, oh de taal van deze zinnen is één

Kon hij maar praten, troosten, mijn hoop zijn en me binnen houden

Verlangend naar een nieuw vuur, slaat de pijn van gisteren weer toe,

Geluk is geen remedie voor mijn geest, de dood komt in mijn geest die me neerhaalde