Utopia Consumed - Abigor

Forgive me father for I’ve sinned

I am a child of fire and the master of winds

But I’m still wide awake…

Fingers grip out of my brain

No control — my mind is lame

From the earth up to the trees I hear them calling me

The voices which rides on the breeze

Oh, its haunting me — in expectancy for your flesh

But this dream life is the only life —

An everlasting astral dimension

The dream death is the only death —

Total destruction of the soul

Within this astral plane Ill never be the same

Throwing myself at the sky while falling back to the ground

I’m off the earth but no one can hear my painful sound

I open the doors to the other side and step beyond mortality

Trapped in rage — it bursts my veins so feel the pain

I breathe your name

It isn’t just a nightscape vision painted in blood

Utopia Consumed!

The dark silhouettes move towards me

As I confess the morbid desire

And I witness all the falling souls consumed

Vergeef me vader want ik heb gezondigd

Ik ben een kind van vuur en de meester van winden

Maar ik ben nog steeds klaarwakker...

Vingers grijpen uit mijn hersenen

Geen controle — mijn geest is kreupel

Van de aarde tot aan de bomen hoor ik ze me roepen

De stemmen die op de wind drijven

Oh, het achtervolgt me - in afwachting van je vlees

Maar dit droomleven is het enige leven —

Een eeuwige astrale dimensie

De droomdood is de enige dood —

Totale vernietiging van de ziel

Binnen dit astrale gebied zal ik nooit meer hetzelfde zijn

Mezelf naar de lucht werpen terwijl ik weer op de grond val

Ik ben van de aarde, maar niemand kan mijn pijnlijke geluid horen

Ik open de deuren naar de andere kant en stap voorbij de sterfelijkheid

Gevangen in woede — het barst in mijn aderen, dus voel de pijn

Ik adem je naam in

Het is niet alleen een nachtgezicht geschilderd in bloed

Utopie geconsumeerd!

De donkere silhouetten bewegen naar me toe

Terwijl ik het ziekelijke verlangen beken

En ik ben getuige van alle vallende zielen die worden verteerd