The Spirit of Venus, - Abigor

Unreal revealed this imagination

A dream so real, a dream so deep

Turning me towards all mysteries

I see through the veil of darkness

And the mirror behind it reflects my fate

But the way is blocked — by sorrow

I scream into non-existing nothingness

And at last only silence remains

Oh, make every tear in my heart a lifetime in hell

Falling eternal through the pits of time

Into an abysmal womb of subcansciousness

Torn apart by the phenomenon of enlightenment

And here she was standing enrobed by mist

The spirit of venus

Chanting my name embracing my soul

The blood was freezing as I touched the flesh and ripped out her heart

A kiss which brought total eclipse

Unite us in pain

Unite us in blasphemy and lust

And join us through your devotion

Grant me deepest ecstasy under the watching autumn eye

That has guided me through all this year

And in the coldness of night I whisper the wildest dreams unto you

While I am shrouded by crystals of frosty dusk

And the everlasting winter embraces my heart with grief

Unreal onthulde deze verbeelding

Een droom zo echt, een droom zo diep

Me naar alle mysteries wenden

Ik kijk door de sluier van duisternis

En de spiegel erachter weerspiegelt mijn lot

Maar de weg is geblokkeerd - door verdriet

Ik schreeuw in het niet-bestaande niets

En eindelijk blijft er alleen stilte over

Oh, maak van elke traan in mijn hart een leven lang in de hel

Eeuwig vallen door de kuilen van de tijd

In een bodemloze baarmoeder van onderbewustzijn

Verscheurd door het fenomeen verlichting

En hier stond ze, gehuld in mist

De geest van Venus

Mijn naam chanten en mijn ziel omarmen

Het bloed bevroor toen ik het vlees aanraakte en haar hart eruit rukte

Een kus die een totale zonsverduistering bracht

Verenig ons in pijn

Verenig ons in godslastering en lust

En sluit je bij ons aan door je toewijding

Schenk me de diepste extase onder het toekijkende herfstoog

Dat heeft me het hele jaar door geleid

En in de kou van de nacht fluister ik je de wildste dromen toe

Terwijl ik gehuld ben in kristallen van ijzige schemering

En de eeuwige winter omhelst mijn hart met verdriet