AZZURRO (Virano - Conte - Pallavicini) - A.M.P.

(Cerco l’estate tutto l’anno e all’improvviso eccola qua

Lei è partita per le spiagge e sono solo quassù in città)

Sento fischiare sopra i tetti un aeroplano che se ne va

(Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te)

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Sembra quand’ero all’oratorio, con tanto sole, tanti anni fa

Quelle domeniche da solo in un cortile a passeggiar)

Ora mi annoio più di allora, neanche un prete per chiacchierar

(Azzurro…) per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Cerco un po' d’Africa in giardino tra l’oleandro e il baobab

Come facevo da bambino, ma qui c'è gente, non si può più)

Stanno innaffiando le mie rose, non c'è il leone, chissà dov'è

(Azzurro, il pomeriggio è troppo azzurro e lungo per me

Mi accorgo di non avere più risorse senza di te)

E allora io quasi quasi prendo il treno e vengo, vengo da te

Ma il treno dei desideri, nei miei pensieri, all’incontrario va

(Ik zoek het hele jaar door naar de zomer en ineens is het hier

Ze ging naar de stranden en ik ben alleen hier in de stad)

Ik hoor een vliegtuig fluiten over de daken

(Blauw, de middag is te blauw en te lang voor mij

Ik realiseer me dat ik geen middelen meer heb zonder jou)

En dan pak ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens, in mijn gedachten, gaat de andere kant op

(Het lijkt erop dat ik vele jaren geleden in het oratorium was, met veel zon)

Die zondagen alleen op een binnenplaats slenteren)

Nu verveel ik me meer dan toen, zelfs geen priester om te kletsen

(Blauw...) voor mij

Ik besef dat ik zonder jou geen middelen meer heb

En dan pak ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens, in mijn gedachten, gaat de andere kant op

(Ik zoek een stukje Afrika in de tuin tussen de oleander en de baobabboom

Zoals ik vroeger als kind deed, maar er zijn hier mensen, dat kan niet meer)

Ze geven mijn rozen water, er is geen leeuw, wie weet waar hij is

(Blauw, de middag is te blauw en te lang voor mij

Ik realiseer me dat ik geen middelen meer heb zonder jou)

En dan pak ik bijna de trein en ik kom, ik kom naar jou

Maar de trein van verlangens, in mijn gedachten, gaat de andere kant op