Subway Apathy - Forgotten Tomb

As a desolated subway

As an empty city street

It takes me a way

Towards oceans of concrete

A grey walk into the void

Through faceless humans

Nauseating melancholy

Suburban distress

Lifeless as your jaded eyes…

Pitch black misery

Dead leaves in rainy afternoons

Cold — Cold sidewalks at night

Frozen by bleak neon lights

Lifeless asy our jaded eyes

Our sight is broken by a train

This time I know it will be at last one

A reflection of the subway

inside your eyes

Waiting for the last train

of this endless night

Lifeless as your jaded eyes…

To fade into the dark

To run away towards another

Grey — Another greay suicidal day

Subway Apathy crawls in me Subway Apathy crawls in me Blackness

Pale grey walls

Dark landscapes of iron

Deep inside my soul

Als een verlaten metro

Als een lege stadsstraat

Het brengt me een weg

Op weg naar oceanen van beton

Een grijze wandeling in de leegte

Door gezichtsloze mensen

Misselijkmakende melancholie

nood in de voorsteden

Levenloos als je vermoeide ogen...

Diep zwarte ellende

Dode bladeren op regenachtige middagen

Koud — Koude trottoirs 's nachts

Bevroren door gure neonlichten

Levenloze asy onze vermoeide ogen

Ons zicht wordt onderbroken door een trein

Deze keer weet ik dat het de laatste zal zijn

Een weerspiegeling van de metro

in je ogen

Wachten op de laatste trein

van deze eindeloze nacht

Levenloos als je vermoeide ogen...

Om in het donker te verdwijnen

Om weg te rennen naar een ander

Grijs — Weer een grauwe suïcidale dag

Subway Apathy kruipt in mij Subway Apathy kruipt in mij Blackness

Lichtgrijze muren

Donkere landschappen van ijzer

Diep in mijn ziel