Todestrieb - Forgotten Tomb

Piles of flesh buried by years.

The sands of time are covering our eyes.

Jaded by life.

This nausea keeps going on growing.

Aborted visions of tomorrow.

These nights are endless.

And the wind will bring us the coldness of depression.

A life I cannot face.

Their voices fill this dark emptiness.

Desolated vastlands.

The broken wings of a fallen bird.

This beauty Ill find becoming a rotten body.

Time here has stopped.

A new dimension out of space.

Last exit for paranoia — Infinite despondency.

My blood is dripping down the drain.

To fade into the embrace of dusk.

To hear the distant sound

of children laughters.

To take Her hand and drown into utter darkness.

Take me away from this suffering.

A life!

I cannot face.

KILL ME

These nights are endless.

And the wind will bring us the coldness of depression.

To fade into the embrace of dusk.

To take Her hand and drown into utter darkness.

Stapels vlees begraven door jaren.

Het zand van de tijd bedekt onze ogen.

Afgemat door het leven.

Deze misselijkheid blijft maar groeien.

Afgebroken visioenen van morgen.

Deze nachten zijn eindeloos.

En de wind zal ons de kou van depressie brengen.

Een leven dat ik niet aankan.

Hun stemmen vullen deze donkere leegte.

Verlaten uitgestrekte gebieden.

De gebroken vleugels van een gevallen vogel.

Deze schoonheid zal een rot lichaam worden.

De tijd is hier gestopt.

Een nieuwe dimensie zonder ruimte.

Laatste uitgang voor paranoia: oneindige moedeloosheid.

Mijn bloed druppelt door de afvoer.

Om te verdwijnen in de omhelzing van de schemering.

Om het verre geluid te horen

van het lachen van kinderen.

Om Haar hand te pakken en te verdrinken in totale duisternis.

Haal me weg van dit lijden.

Een leven!

Ik kan niet onder ogen zien.

VERMOORD MIJ

Deze nachten zijn eindeloos.

En de wind zal ons de kou van depressie brengen.

Om te verdwijnen in de omhelzing van de schemering.

Om Haar hand te pakken en te verdrinken in totale duisternis.