Nelle Paludi Di Venezia Francesco Si Fermò Per Pregare E Tutto Tacque - Teresa Salgueiro, José Peixoto

Alle paludi di Venezia poi Francesco arrivò

E in compagnia di un altro frate

Le attraversò…

Fu tornando dall’Oriente

Che in quel luogo si fermò

Venne la sera e tempo fu di pregare

Stormi di uccelli neri

Sui rami stavano

Ad alta voce cantando…

Pareva che quel fragore

Fosse a lode

Del loro Creatore

Così Francesco in quelle paludi

Con gli uccelli volle pregare

Ed in mezzo a quella folla

Si incamminò…

Svaniva tra quelle grida

L’eco dei suoi passi

La voce della sua preghiera…

«Vi prego di volere tacere»

Ed il silenzio sulle paludi calò

E nessuno più cantò

Sinchè Francesco smise di pregare

E se ne andò…

Toen arriveerde Francesco bij de moerassen van Venetië

En in het gezelschap van een andere monnik

Hij ging door hen heen...

Hij keerde terug uit het Oosten

Wie stopte daar?

De avond viel en het was tijd om te bidden

Zwermen zwarte vogels

Op de takken stonden ze

Hardop zingen...

Het leek erop dat dat din

Het was te prijzen

van hun Schepper

Dus Francesco in die moerassen

Met de vogels wilde hij bidden

En te midden van die menigte

Hij vertrok...

Het verdween te midden van dat geschreeuw

De echo van zijn voetstappen

De stem van zijn gebed...

"Zwijg alsjeblieft"

En de stilte op de moerassen viel

En niemand zong meer

Tot Francis stopte met bidden

En hij ging weg...