Alice Mercy (To Whom It May Concern) - Miller Anderson

Up and down the dirty room her voice rings out

What’s it all about?

A maid of fourty-two her arms stretched out

But nobody holds her

And watch the children laughing behind her back

In that dirty schoolroom

Too young to realise why she looked so blank

And why her face reflects doom

It’s a mean old town and you know it brings her down

Alice mercy, she gets on her knees to pray

And the friends she knew have all since passed through

Leaving nothing but memories and pain

The likelihood of doing anything that’s new is so far-off and few

Jailed by the values she holds so dear and true

«They're the right things to do»

But it’s a mean old town and it brings her right down

Alice mercy gets on her knees to pray

And the friends she knew have since passed by through

Leaving nothing but memories and pain

Overtaken by the grief she feels, she cries

The water fills her eyes

With clouded vision hammers pounding in her brain

She rushes out insane

Picks up a knife you know she plains to take her life

But it’s easy to live and hard to die

So she remains just to fight back her pain

And like dust she is scattered by the wind and the rain

(To whom it may concern)

Ten years ago on a cold wet mourn

I looked for you but you had gone

And you never left a word

You never saw how bad that hurt

The way the firelight danced across your face

Time along cannot erase

Memories now locked inside

They can’t be taken or destroyed

Op en neer door de vuile kamer klinkt haar stem

Waar gaat het over?

Een meid van tweeënveertig haar armen uitgestrekt

Maar niemand houdt haar vast

En kijk hoe de kinderen achter haar rug om lachen

In dat vieze schoollokaal

Te jong om te beseffen waarom ze er zo blanco uitzag

En waarom haar gezicht onheil weerspiegelt

Het is een gemene oude stad en je weet dat het haar naar beneden haalt

Alice genade, ze gaat op haar knieën om te bidden

En de vrienden die ze kende zijn sindsdien allemaal gepasseerd

Laat niets dan herinneringen en pijn achter

De kans om iets nieuws te doen is zo ver weg en weinig

Gevangen gezet door de waarden die ze zo dierbaar en waar heeft

"Het zijn de juiste dingen om te doen"

Maar het is een gemene oude stad en het brengt haar meteen naar beneden

Alice Mercy gaat op haar knieën om te bidden

En de vrienden die ze kende zijn sindsdien langsgekomen

Laat niets dan herinneringen en pijn achter

Ingehaald door het verdriet dat ze voelt, huilt ze

Het water vult haar ogen

Met troebel zicht hamers die in haar hersenen bonzen

Ze rent krankzinnig naar buiten

Pakt een mes waarvan je weet dat ze haar van het leven wil beroven

Maar het is gemakkelijk om te leven en moeilijk om te sterven

Dus ze blijft gewoon om haar pijn te bestrijden

En als stof wordt ze verstrooid door de wind en de regen

(Voor wie het aangaat)

Tien jaar geleden op een koude natte rouw

Ik heb naar je gezocht, maar je was weg

En je hebt nooit een woord achtergelaten

Je hebt nooit gezien hoe erg dat pijn deed

De manier waarop het vuurlicht over je gezicht danste

Tijd mee kan niet wissen

Herinneringen nu opgesloten binnen

Ze kunnen niet worden ingenomen of vernietigd