Лёд - Stigmata

Проливаясь на груды скал,

Бесполезно течет вперед

Обжигая гранитный стан,

В устье жадно глотает лед

Холодный ручей

Наших надежд

Который навеки

Растопит лед

Не касаясь ажурной глади воды,

Он растаял легким шепотом тишины

Туман стелется по камням,

Закрывая небесный свод

Поцелуи, даря земле,

Превращается в хрупкий лед

Холодный ручей

Наших надежд

Который навеки

Растопит лед

Не касаясь ажурной глади воды,

Он растаял легким шепотом тишины

Время бежит, а он каждый раз

Топит лед в наших сердцах X3

Не касаясь ажурной глади воды,

Он растаял легким шепотом тишины

Morsen op stapels stenen,

Waardeloos naar voren stromen

Het verbranden van de granieten molen

Bij de mond slikt gretig ijs

koude stroom

onze hoop

wat voor altijd is

Zal het ijs smelten

Zonder het opengewerkte wateroppervlak aan te raken,

Hij smolt in een lichte fluistering van stilte

De mist rolt over de rotsen

Het sluiten van de hemelgewelf

Kussen, geven aan de aarde,

Verandert in broos ijs

koude stroom

onze hoop

wat voor altijd is

Zal het ijs smelten

Zonder het opengewerkte wateroppervlak aan te raken,

Hij smolt in een lichte fluistering van stilte

De tijd vliegt, en elke keer dat hij

Smelt het ijs in onze harten X3

Zonder het opengewerkte wateroppervlak aan te raken,

Hij smolt in een lichte fluistering van stilte