Ma grand-mère était garde-barrière - Mireille

Ma grand-mère était garde-barrière

Tous les garçons du pays étaient amoureux

De son teint couleur de lys et de ses yeux bleus

En l’absence de son mari, que de rendez-vous étaient pris

Et c'étaient de folles caresses entre l’office, le rapide et l’express

Mais quand son amoureux devenait trop pressant

Elle baissait les yeux d’un air décent

Permettez, disait grand-mère,

Faut que j’aille fermer ma barrière

Avec son drapeau, sa p’tite trompette, son grand chapeau,

Son joli corsage à carreaux,

Elle fermait l' passage à niveau

Et tandis que le train passait

Elle réfléchissait,

Réfléchissait

Et les yeux baissés, grand-mère rougissait,

Rougissait

Saura-t-on jamais ce que tu penses?

Ah ah ah ah

Saura-t-on jamais ce que tu penses

En silence?

Avec ton drapeau, ta p’tite trompette, ton grand chapeau,

T'étais la reine des passages à niveau

Entre Paris et Bordeaux

Mais grand-mère était trop familière

Et tous les p’tits racontars

Et les p’tits potins

Circulaient de gare en gare

Allant à bon train,

Tous les trains ralentissaient d’vant sa barrière

Quand ils passaient

Et tous les voyageurs, aux f’nêtres,

Lui envoyaient des billets doux et des lettres

Mais quand son amoureux voulait trop insister

La sonnette se mettait à tinter

Et grand-mère dressait l’oreille:

Voilà l' train dix de Marseille

Entre Paris et Bordeaux.

Mijn oma was poortwachter

Alle jongens in het land waren verliefd

Van haar leliekleurige huidskleur en haar blauwe ogen

Hoeveel afspraken zijn er gemaakt bij afwezigheid van haar man

En het waren gekke liefkozingen tussen het kantoor, de fast en de express

Maar toen haar minnaar te opdringerig werd

Ze sloeg haar ogen fatsoenlijk neer

Sta toe, zei grootmoeder,

Ik moet mijn poort sluiten

Met zijn vlag, zijn kleine trompet, zijn grote hoed,

Haar mooie geruite lijfje,

Ze sloot de overweg af

En toen de trein passeerde

Ze dacht,

Was aan het denken

En met neergeslagen ogen bloosde oma,

bloosde

Zullen we ooit weten wat je denkt?

AH ah ah ah

Zullen we ooit weten wat je denkt

Stil?

Met je vlag, je kleine trompet, je grote hoed,

Jij was de koningin van de overtochten

Tussen Parijs en Bordeaux

Maar oma was te vertrouwd

En alle kleine roddels

En de kleine roddels

Van station naar station gegaan

gaat goed,

Alle treinen minderden vaart voor zijn slagboom

Toen ze voorbij waren

En alle reizigers, bij de ramen,

Stuurde haar liefdesbriefjes en brieven

Maar toen haar minnaar te veel wilde aandringen

De deurbel ging

En oma spitste haar oren:

Hier is trein tien uit Marseille

Tussen Parijs en Bordeaux.