Monsters of the Modern Age - Everything Goes Cold

You’ve never known fear;

you’ll blame the panic on me

I’ll fight and die here while you pursue your Plan B

The age of heroes is over, and your survival depends on you

Against a bottomless hunger, and forces unstoppable

The master is crying out: «Awaken, awaken!»

I sense the fear inside you

You can’t perceive what I do

The culmination of the terror

Of an age has come to pass

I feel the screams of the city

As I rip the lightning from the sky

I hear them beg me for pity

But I am the monster in disguise

This modern age is over before it begins

I feel that crackle of mass destruction under my skin

It’s in my destiny to be the savior

Ever as the harbinger, never the creator

The age of heroes is over, and you are nothing without your machines

I am that bottomless hunger that breaches immortality

And I scream to the master: «Awaken, awaken!»

I sense the fear inside you

You can’t perceive what I do

The culmination of the terror

Of an age has come to pass

I feel the screams of the city

As I rip the lightning from the sky

I hear them beg me for pity

But I am the monster in disguise

I am the monster in disguise

Disguise

Je hebt nooit angst gekend;

jij geeft mij de schuld van de paniek

Ik zal hier vechten en sterven terwijl jij je Plan B nastreeft

Het tijdperk van helden is voorbij en je overleving hangt van jou af

Tegen een bodemloze honger en onstuitbare krachten

De meester roept: «Ontwaak, ontwaak!»

Ik voel de angst in je

Je kunt niet zien wat ik doe

Het hoogtepunt van de terreur

Van een leeftijd is gekomen

Ik voel het geschreeuw van de stad

Terwijl ik de bliksem uit de lucht scheur

Ik hoor ze me om medelijden smeken

Maar ik ben het monster in vermomming

Deze moderne tijd is voorbij voordat hij begint

Ik voel dat geknetter van massavernietiging onder mijn huid

Het is in mijn lot om de redder te zijn

Ooit als de voorbode, nooit als de maker

Het tijdperk van helden is voorbij en je bent niets zonder je machines

Ik ben die bodemloze honger die onsterfelijkheid doorbreekt

En ik schreeuw tegen de meester: «Ontwaak, ontwaak!»

Ik voel de angst in je

Je kunt niet zien wat ik doe

Het hoogtepunt van de terreur

Van een leeftijd is gekomen

Ik voel het geschreeuw van de stad

Terwijl ik de bliksem uit de lucht scheur

Ik hoor ze me om medelijden smeken

Maar ik ben het monster in vermomming

Ik ben het vermomde monster

Vermomming