Туман - 7Б

Было хорошо, было так легко,

Но на шею бросили аркан.

Солнечный огонь, атмосферы бронь

Пробивал, но не пробил туман.

И мертвый месяц еле освещает путь,

И звезды давят нам на грудь – не продохнуть.

И воздух ядовит, как ртуть,

Нельзя свернуть, нельзя шагнуть

И не пройти нам этот путь в такой туман.

А куда шагнуть?

Бог покажет путь,

Бог для нас всегда бесплотный вождь,

Нас бросает в дрожь, вдруг начался дождь,

Нас добьет конкретный сильный дождь.

И месяц провоцирует нас на обман,

И испарение земли бьет, как дурман,

И каждый пень нам как капкан.

И хлещет кровь из наших ран,

И не пройти нам этот путь в такой туман.

Все пошло на сдвиг, наша жизнь как миг,

Коротка, как юбка у путан.

Нам всё нипочем, через левое плечо

Плюнем и пойдем через туман.

Пусть мертвый месяц еле освещает путь,

Пусть звезды давят нам на грудь – не продохнуть.

Пусть воздух ядовит, как ртуть,

И пусть не видно где свернуть,

Но мы пройдем опасный путь через туман.

Пусть месяц провоцирует нас на обман,

Пусть испарение земли бьет как дурман,

Пусть каждый пень нам как капкан,

Пусть хлещет кровь из наших ран,

Но мы пройдем с тобою путь через туман.

Het was goed, het was zo makkelijk

Maar ze gooiden een lasso om de nek.

Zonnebrand, sfeerreserveringen

Dringde door, maar brak niet door de mist.

En de dode maan verlicht nauwelijks de weg,

En de sterren drukken op onze borst - we kunnen niet ademen.

En de lucht is giftig, zoals kwik,

Kan niet draaien, kan niet bewegen

En in zo'n mist kunnen we deze kant niet op.

Waar te stappen?

God zal de weg wijzen

God is altijd een onstoffelijke leider voor ons,

We rillen, plotseling begon het te regenen,

We zullen worden afgewerkt door beton zware regen.

En de maand lokt ons uit tot bedrog,

En de verdamping van de aarde klopt als een dope,

En elke stronk is als een val voor ons.

En stromend bloed uit onze wonden,

En in zo'n mist kunnen we deze kant niet op.

Alles ging veranderen, ons leven is als een moment,

Kort, als de rok van een prostituee.

Het maakt ons niet uit, over de linkerschouder

Laten we spugen en door de mist gaan.

Laat de dode maan nauwelijks de weg verlichten,

Laat de sterren op onze borst drukken - adem niet.

Laat de lucht giftig zijn als kwik

En laat het niet gezien worden waar het heen moet,

Maar we zullen een gevaarlijk pad door de mist passeren.

Laat de maand ons tot bedrog provoceren,

Laat de verdamping van de aarde toeslaan als een dope,

Laat elke stronk als een val voor ons zijn,

Laat het bloed uit onze wonden stromen

Maar we gaan met je mee door de mist.