The Fall of Gil-galad - Moongates Guardian

Gil-Galad was an Elven-king.

Of him the harpers sadly sing:

The last whose realm was fair and free

Between the Mountains and the Sea.

His sword was long, his lance was keen,

His shining helm afar was seen;

The countless stars of heaven’s field

Were mirrored in his silver shield.

But long ago he rode away,

And where he dwelleth none can say;

For into darkness fell his star

In Mordor where the shadows are.

Gil-Galad was een Elfenkoning.

Van hem zingen de harpspelers droevig:

De laatste wiens rijk eerlijk en vrij was

Tussen de bergen en de zee.

Zijn zwaard was lang, zijn lans scherp,

Zijn glanzende helm was in de verte te zien;

De ontelbare sterren van het hemels veld

Werden gespiegeld in zijn zilveren schild.

Maar lang geleden reed hij weg,

En waar hij woont kan niemand zeggen;

Want in de duisternis viel zijn ster

In Mordor, waar de schaduwen zijn.