Brandenburgisches Konzert Nr 1 in F Major, BWV1046: II. - Philharmonia Slavonica, Karel Brazda, Johann Sebastian Bach

РУСЬ БЕСПРИЮТНАЯ

Товарищи, сегодня в горе я,

Проснулась боль

В угасшем скандалисте!

Мне вспомнилась

Печальная история —

История об Оливере Твисте.

Мы все по-разному

Судьбой своей оплаканы.

Кто крепость знал,

Кому Сибирь знакома.

Знать, потому теперь

Попы и дьяконы

О здравьи молятся

Всех членов Совнаркома.

И потому крестьянин

С водки штофа,

Рассказывая сродникам своим,

Глядит на Маркса,

Как на Саваофа,

Пуская Ленину

В глаза табачный дым.

Ирония судьбы!

Мы все остро́щены.

Над старым твердо

Вставлен крепкий кол.

Но все ж у нас

Монашеские общины

С «аминем» ставят

Каждый протокол.

И говорят,

Забыв о днях опасных:

«Уж как мы их…

Не в пух, а прямо в прах…

Пятнадцать штук я сам

Зарезал красных,

Да столько ж каждый,

Всякий наш монах».

Россия-мать!

Прости меня,

Прости!

Но эту дикость, подлую и злую,

Я на своем недлительном пути

Не приголублю

И не поцелую.

У них жилища есть,

У них есть хлеб,

Они с молитвами

И благостны и сыты.

Но есть на этой

Горестной земле,

Что всеми добрыми

И злыми позабыты.

Мальчишки лет семи-восьми

Снуют средь штатов без призора,

Бестелыми корявыми костьми

Они нам знак

Тяжелого укора.

Товарищи, сегодня в горе я,

Проснулась боль в угасшем скандалисте.

Мне вспомнилась

Печальная история —

История об Оливере Твисте.

Я тоже рос

Несчастный и худой,

Средь жидких,

Тягостных рассветов.

Но если б встали все

Мальчишки чередой,

То были б тысячи

Прекраснейших поэтов.

В них Пушкин,

Лермонтов,

Кольцов,

И наш Некрасов в них,

В них я,

В них даже Троцкий,

Ленин и Бухарин.

Не потому ль мой грустью

Веет стих,

Глядя на их Невымытые хари.

Я знаю будущее…

Это их…

Их календарь…

И вся земная слава.

Не потому ль Мой горький, буйный стих

Для всех других —

Как смертная отрава.

Я только им пою,

Ночующим в котлах,

Пою для них,

Кто спит порой в сортире.

О, пусть они

Хотя б прочтут в стихах,

Что есть за них

Обиженные в мире.

RUSLAND DAKLOOS

Kameraden, vandaag ben ik in verdriet,

Werd wakker van de pijn

In de vervaagde vechter!

ik herinnerde me

Triest verhaal -

Het verhaal van Oliver Twist.

We zijn allemaal verschillend

Gerouwd om hun lot.

Wie kende het fort?

Wie kent Siberië?

Weet omdat nu

Priesters en diakenen

Bid voor gezondheid

Alle leden van de Raad van Volkscommissarissen.

En daarom de boer

Van wodkadamast,

Je familieleden vertellen

Kijkend naar Marx

Net als op Sabaoth,

Lenin laten

Tabaksrook in de ogen.

De ironie van het lot!

We zijn allemaal scherp.

Over de oude stevig

Er wordt een sterke staak geplaatst.

Maar toch hebben we

kloostergemeenschappen

Met "amen" zetten ze

elk protocol.

En ze zeggen

Gevaarlijke dagen vergeten:

"Hoe doen we…

Niet naar de pluis, maar rechtstreeks naar het stof ...

Zelf vijftien stuks

Killed the Reds

Ja, zo veel elk

Al onze monniken.

Moeder Rusland!

Vergeef me,

Sorry!

Maar deze wreedheid, verachtelijk en kwaad,

Ik ben op mijn korte reis

ik ga niet slapen

En ik zal niet kussen.

Ze hebben woningen

Ze hebben brood

Ze zijn met gebeden

En gezegend en goed gevoed.

Maar er is op dit

trieste aarde,

Dat al het goede

En vergeten door de bozen.

Jongens van zeven of acht jaar oud

Ze haasten zich tussen de staten zonder een prijs,

Onlichamelijke knoestige botten

Ze zijn een teken voor ons

Zwaar verwijt.

Kameraden, vandaag ben ik in verdriet,

Pijn werd wakker in de gedoofde vechtpartij.

ik herinnerde me

Triest verhaal -

Het verhaal van Oliver Twist.

Ik ben ook opgegroeid

Ongelukkig en dun

Onder de vloeistof

Pijnlijke dageraad.

Maar als iedereen opstaat?

Jongens op een rij

Dat zouden duizenden zijn

De beste dichters.

In hen Poesjkin,

Lermontov,

Koltsov,

En onze Nekrasov in hen,

ik ben in hen

Ze hebben zelfs Trotski,

Lenin en Boecharin.

Is het niet vanwege mijn verdriet?

Het vers waait

Kijkend naar hun ongewassen hari.

Ik ken de toekomst...

Het is van hen…

Hun kalender...

En alle aardse glorie.

Is het niet omdat Mijn bittere, gewelddadige vers?

Voor alle anderen -

Als een dodelijk gif.

Ik zing alleen voor hen

Slapen in ketels

Ik zing voor hen

Die soms op de wc slaapt.

Oh laat ze

Zelfs als ze het in vers lezen,

Wat is er voor hen?

Beledigd in de wereld.