Dos Monedas - Ramón Ayala

Soy el mas desdichado del mundo

Y la culpa la tiene este vicio

Me dejo la mujer que tenia ahora pierdo tambien a mi hijo

El jamas supo lo que era un padre

Por que yo andaba siempre borracho

El pidiendo en la calle limosna

Para que yo siguera tomando

Una noche llovio hasta el invierno

Llego el pobre hasta donde yo estaba

Y me dijo perdon papasito

Ahora si que no me dieron nada

Tengo hambre y tambien mucho frio

Por favor hoy no me digas nada

Pero yo ciego de tanta ira

Le golpie hasta casi matarlo

Y le dije te vas a la calle

Ya no pienso seguirte aguantando

Ya no tienes ni casa ni padre si no traes

Para seguir tomando

Salio el pobre temblando de frio

Y llorando por lo que le dije

Mientras yo en la casa embrutecido

Sabradios que tanto lo maldije

El alcohol y el sueo me vencieron

Desperte casi ya amaneciendo

Al abrir la puerta de la casa

No crei lo que yo estaba viendo

Alli estaba mi hijo tirado

Habia muerto de hambre y de frio

En su mano le halle dos monedas

Que me traiba pa comprar mas vino

Y yo briago no oi que tocaba

Y asi el pobre murio en el olvido

Por borracho perdi yo a mi hijo

Y a mi esposa que tanto adoraba

Yo le quiero pedir a los padres

Que no le hagan un mal a sus hijos

Tal vez dios me mando este castigo

Por tirarme a la senda del vicio

Ik ben de ongelukkigste ter wereld

En de fout ligt bij deze ondeugd

Hij liet me de vrouw na die ik had, nu verlies ik ook mijn zoon

Hij heeft nooit geweten wat een vader was

omdat ik altijd dronken was

Hij bedelt op straat om een ​​aalmoes

Voor mij om te blijven drinken

Op een nacht regende het tot de winter

De arme man kwam naar waar ik was

En hij vertelde me sorry papasito

Nu hebben ze me niets gegeven

Ik heb honger en ook erg koud

Vertel me alsjeblieft niets vandaag

Maar ik ben blind van zoveel woede

Ik sloeg hem bijna dood

En ik vertelde hem dat je naar de straat gaat

Ik ben niet langer van plan je vast te houden

Je hebt geen huis of vader meer als je niet meeneemt

blijven nemen

De arme man kwam rillend van de kou naar buiten

En huilen om wat ik hem vertelde

Terwijl ik in het huis ben gebrutaliseerd

Je weet dat ik het zo vervloekte

Alcohol en slaap overvielen me

Ik werd bijna wakker

Wanneer je de deur van het huis opent

Ik geloofde niet wat ik zag

Daar lag mijn zoon

Hij was gestorven van honger en kou

In zijn hand vond ik twee munten

Dat hij me bracht om meer wijn te kopen

En ik briago hoorde niet dat ik aan het spelen was

En zo stierf de arme man in vergetelheid

Omdat ik dronken was verloor ik mijn zoon

En aan mijn vrouw waar ik zo dol op was

Ik wil de ouders vragen

Dat ze hun kinderen geen kwaad doen

Misschien heeft God me deze straf gestuurd

Voor het gooien van mij op het pad van ondeugd