Loreley - Heinrich Heine, Simon Crawford-Phillips, Elin Rombo

1. Ich weiß nicht

was soll es bedeuten

daß ich so traurig bin;

ein Märchen aus uralten Zeiten

das kommt mir nicht aus dem Sinn.

Die Luft ist kühl

und es dunkelt

und ruhig fließet der Rhein;

der Gipfel des Berges

funkelt im Abendsonnenschein.

2. Die schönste Jungfrau sitzet

dort oben wunderbar

ihr goldnes Geschmeide blitzet

sie kämmt ihr goldenes Haar.

Sie kämmt es mit goldenem Kamme

und singt ein Lied dabei;

das hat eine wundersame

gewaltige Melodei.

3. Den Schiffer im kleinen Schiffe

ergreift es mit wildem Weh;

er schaut nicht die Felsenriffe

er schaut nur hinauf in die Höh.

Ich glaube

die Wellen verschlingen

am Ende Schiffer und Kahn;

und das hat mit ihrem Singen

die Lorelei getan.

1. Ik weet het niet

wat betekent dit

dat ik zo verdrietig ben;

een sprookje uit de oudheid

Ik krijg dat niet uit mijn hoofd.

De lucht is koel

en het wordt donker

en de Rijn stroomt rustig;

de top van de berg

schittert in de avondzon.

2. Het mooiste meisje zit

geweldig daarboven

haar gouden kleding blikken

Ze kamt haar gouden haar.

Ze kamt met een gouden kam

en zingt een lied;

dat heeft een wonder

geweldige melodie.

3. De schipper in het kleine schip

grijpt het met wilde wee;

hij kijkt niet naar de rotsachtige riffen

hij kijkt gewoon naar de lucht.

ik geloof

de golven slikken

aan het eind schipper en binnenschip;

en dat heeft te maken met haar zang

De Lorelei klaar.