Dark City, Dead Man - Cult Of Luna

When the streetlights fade.

Warm rain like judgement descends

Their voice numbs me.

Speaking words in a dead tongue

I have walked a road that lead me back to you

From a window our glances met.

My true colours I cannot hide

The landscape has changed.

You don’t recognise me

These pictures slowly fade.

Memories wither, they are all gone

Further down the steps get steeper.

You haunt me in my dreams

I let go and fall deeper.

This will be the end of me

Als de straatverlichting dooft.

Warme regen als een oordeel neerdaalt

Hun stem verdooft me.

Woorden spreken in een dode taal

Ik heb een weg bewandeld die me terug naar jou leidt

Vanuit een raam ontmoetten onze blikken elkaar.

Mijn ware kleuren kan ik niet verbergen

Het landschap is veranderd.

Je herkent me niet

Deze foto's vervagen langzaam.

Herinneringen verdorren, ze zijn allemaal weg

Verder naar beneden worden de trappen steiler.

Je achtervolgt me in mijn dromen

Ik laat los en val dieper.

Dit zal het einde van mij zijn