I And I - Bob Dylan, Tom Petty

Been so long since a strange woman has slept in my bed

Look how sweet she sleeps, how free must be her dreams

In another lifetime she must have owned the world, or been faithfully wed

To some righteous king who wrote psalms beside moonlit streams

I and I

In creation where one’s nature neither honors nor forgives

I and I

One says to the other, no man sees my face and lives

Think I’ll go out and go for a walk

Not much happening here, nothing ever does

Besides, if she wakes up now, she’ll just want me to talk

I got nothing to say, specially about whatever was

I and I

In creation where one’s nature neither honors nor forgives

I and I

One says to the other, no man sees my face and lives

Took an untrodden path once, where the swift don’t win the race

It goes to the worthy, who can divide the word of truth

Took a stranger to teach me, to look into justice’s beautiful face

And to see an eye for an eye and a tooth for a tooth

I and I

In creation where one’s nature neither honors nor forgives

I and I

One says to the other, no man sees my face and lives

Outside of two men on a train platform there’s nobody in sight

They’re waiting for spring to come, smoking down the track

The world could come to an end tonight, but that’s all right

She should still be there sleepin' when I get back

I and I

In creation where one’s nature neither honors nor forgives

I and I

One says to the other, no man sees my face and lives

Noontime, and I’m still pushing myself along the road, the darkest part

Into the narrow lanes, I can’t stumble or stay put

Someone else is speaking with my mouth, but I’m listening only to my heart

I’ve made shoes for everyone, even you, while I still go barefoot

I and I

In creation where one’s nature neither honors nor forgives

I and I

One says to the other, no man sees my face and lives

Het is zo lang geleden dat een vreemde vrouw in mijn bed heeft geslapen

Kijk hoe lief ze slaapt, hoe vrij haar dromen moeten zijn

In een ander leven moet ze de wereld hebben bezeten, of trouw zijn getrouwd

Aan een rechtvaardige koning die psalmen schreef naast maanverlichte stromen

Ik en ik

In de schepping waar iemands aard niet eert of vergeeft

Ik en ik

De een zegt tegen de ander, niemand ziet mijn gezicht en leeft

Denk dat ik naar buiten ga en ga wandelen

Er gebeurt hier niet veel, nooit iets

Trouwens, als ze nu wakker wordt, wil ze gewoon dat ik praat

Ik heb niets te zeggen, vooral niet over wat er ook was

Ik en ik

In de schepping waar iemands aard niet eert of vergeeft

Ik en ik

De een zegt tegen de ander, niemand ziet mijn gezicht en leeft

Heeft ooit een onbetreden pad bewandeld, waar de gierzwaluwen de race niet winnen

Het gaat naar de waardigen, die het woord van de waarheid kunnen verdelen

Nam een ​​vreemdeling om me te leren, om in het mooie gezicht van justitie te kijken

En om oog om oog en tand om tand te zien

Ik en ik

In de schepping waar iemands aard niet eert of vergeeft

Ik en ik

De een zegt tegen de ander, niemand ziet mijn gezicht en leeft

Buiten twee mannen op een perron is er niemand te zien

Ze wachten op de lente, rokend over de baan

De wereld kan vanavond vergaan, maar dat is niet erg

Ze zou daar nog moeten slapen als ik terugkom

Ik en ik

In de schepping waar iemands aard niet eert of vergeeft

Ik en ik

De een zegt tegen de ander, niemand ziet mijn gezicht en leeft

Het is middag, en ik duw mezelf nog steeds langs de weg, het donkerste deel

In de smalle straatjes, ik kan niet struikelen of blijven zitten

Iemand anders spreekt met mijn mond, maar ik luister alleen naar mijn hart

Ik heb schoenen gemaakt voor iedereen, zelfs voor jou, terwijl ik nog steeds op blote voeten loop

Ik en ik

In de schepping waar iemands aard niet eert of vergeeft

Ik en ik

De een zegt tegen de ander, niemand ziet mijn gezicht en leeft