Sehnsucht - Saltatio Mortis

Dunkle Sehnsucht brennt in meinem Herzen

Doch nur Leid und Not daraus entspringt

Ich säe Liebe, ernte stets nur Schmerzen

Nur noch der Tod von süßer Freiheit singt

Schwarz und einsam will mein Weg mir scheinen

Den nur erkennt, wer selbst ihn auch bereist

Schert sich der Tod, wer bald um mich wird weinen?

Kalter Gräber Finger umklammern meinen Geist

Erinnerungen an die Zeit mit Dir verblassen

Auch wenn mein Herz im Fieber nach Dir schreit

Eng umschlungen wollen wir die Welt verlassen

Scharfer Schwerter Schneide uns zum Schluss vereint

In meiner Hand das Ende unsrer Leiden

Stehst Du vor mir, ist es zum Greifen nah

Giftig und scharf sind meiner Schwerter Schneiden

Deine weiße Haut so jung und wunderbar

Mit eisiger Stille wirst Du vom Tod empfangen

Schwer wie noch nie wiegt das Schwert in meiner Hand

Bittere Tränen benetzen meine Wangen

Ein gewaltig Hieb durchtrennt Dein Lebensband

Mächte des Schicksals, könnt ihr mir vergeben?

Ströme rotes Blut umfließen Deinen Leib

Weiß und schön war er voll Lust und Leben

Wärst nie gewesen eines andren Weib

Bande und Fesseln sich unsrer Liebe wehrten

Mächtig und stark doch im Tod sind sie besiegt

Verzweiflung und Mut sind mir treue Gefährten

Für den letzten Schritt, der nun noch vor mir liegt

Eiskalten Stahl stoß ich in meine Rippen

Mein warmes Herzblut sich mit Deinem mischt

Sterbend knie ich nieder, küsse Deine Lippen

Bis dass der Tod den letzten Kuss verwischt

Donker verlangen brandt in mijn hart

Maar er ontstaat alleen maar lijden en ellende

Ik zaai liefde, oogst altijd pijn

Alleen de dood zingt van zoete vrijheid

Mijn manier wil zwart en eenzaam lijken

Alleen erkend door degenen die er zelf mee reizen

Kan de dood iets schelen, wie zal binnenkort om mij huilen?

Koude grafvingers houden mijn geest vast

Herinneringen aan de tijd met jou vervagen

Zelfs als mijn hart om je schreeuwt met koorts

Innig omarmd willen we de wereld verlaten

Scherpe zwaarden snijden ons uiteindelijk samen

In mijn hand het einde van ons lijden

Als je voor me staat, is het binnen handbereik

Giftig en scherp zijn de randen van mijn zwaarden

Je blanke huid zo jong en prachtig

Je wordt verwelkomd door de dood met ijzige stilte

Het zwaard in mijn hand weegt zwaarder dan ooit

Bittere tranen maken mijn wangen nat

Een machtige klap verbrak je levensband

Krachten van het lot, kun je me vergeven?

Stromen rood bloed stromen door je lichaam

Wit en mooi was hij vol lust en leven

Je zou nooit een andere vrouw zijn geweest

Banden en kettingen weerstonden onze liefde

Machtig en sterk maar in de dood zijn ze verslagen

Wanhoop en moed zijn mijn trouwe metgezellen

Voor de laatste stap die nu voor me ligt

Ik prik ijskoud staal in mijn ribben

Het bloed van mijn warme hart vermengt zich met dat van jou

Stervend kniel ik neer, kus je lippen

Tot de dood de laatste kus wist