Zeit - Saltatio Mortis

In manchen Stunden da fühl ich mich wie ausgesaugt

Von den Strapazen des Alltags völlig ausgelaugt

Seh ich im Spiegel wie müde meine Augen sind

Dann will ich fliehen, will schneller sein noch als der Wind

Ich steh am Fenster und schau dem bunten Treiben zu

Ich seh die Menschen, sie finden wirklich niemals Ruh

Doch auch ich selber, ich merke das ich unruhig bin

Mir kommen hundert, ja tausend Dinge in den Sinn

Was kommt als erstes, ich kann noch keinen Anfang sehn

Wie geht es weiter, ich kann auch noch kein Ende sehn

Muß mich beeilen, weiß nicht wie ich es schaffen soll

Darf niemals ruhn, ich habe meinen Kopf so voll

Ich brauche Zeit!

Zeit!

Zeit!

Mir fehlt die Zeit!

Zeit!

Zeit!

Ich brauche Zeit!

Zeit!

Zeit!

Mir fehlt die Zeit!

Zeit!

Zeit!

Jetzt bin ich müde, ich geh ins Bett und deck mich zu

Ich kann nicht schlafen, ganz aufgewühlt fehlt mir die Ruh

Was mach ich morgen, hab immernoch so viel zu tun

Ich komme niemals dazu mich auch einmal auszuruhn

In sommige uren voel ik me leeggezogen

Volledig ontdaan van de ontberingen van het dagelijks leven

Ik zie in de spiegel hoe moe mijn ogen zijn

Dan wil ik vluchten, wil ik sneller zijn dan de wind

Ik sta voor het raam en kijk naar de drukte

Ik zie de mensen, ze vinden echt nooit rust

Maar ik zelf merk dat ik rusteloos ben

Honderd, zelfs duizend dingen komen in je op

Wat eerst komt, ik kan het begin nog niet zien

Hoe gaat het verder, ik zie het einde ook niet

Moet opschieten, weet niet hoe ik het moet maken

Mag nooit rusten, mijn hoofd is zo vol

Ik heb tijd nodig!

Tijd!

Tijd!

Ik heb de tijd niet!

Tijd!

Tijd!

Ik heb tijd nodig!

Tijd!

Tijd!

Ik heb de tijd niet!

Tijd!

Tijd!

Nu ben ik moe, ik ga naar bed en bedek mezelf

Ik kan niet slapen, ik ben zo opgewonden dat ik geen rust heb

Wat doe ik morgen, ik heb nog zoveel te doen

Ik kan nooit één keer rusten