אוטובוס אחרון לחיפה - Elai Botner, Meshi Kleinstein

והימים הופכים קשים

רוב הזמן אני למטה

עולה על האוטובוס האחרון לחיפה

הכביש מתפתל

הנה חזרתי הביתה

אבל הבית ריק אין אף אחד

ואין בו אותך

געגועים געגועים

האם אתה מאושר

מה אתה עושה בחיים?

ואם טוב לך עכשיו?

תראה החורף מתקרב ולגשם יש ריח

יש לו טעם של אושר

ואין בו אותך

אני חושבת עליך

בכל יום כל הזמן

הימים האחרונים היו קשים לי כל כך

אולי ויתרתי על עצמי

יותר מידי בקלות

אתה המשכת לחיות

אני נשארתי למות

אז התחלתי ללמוד

ושכרתי דירה

פתאום טוב לי בלעדיך

וזה מפחיד נורא

אולי עדיף המרחק,

מסתם להיפגע

וחיכיתי המון

ולא באת אתה

ולא נשאר פה כלום...

לא השארת כלום...

להישבר להיגמר להתעורר ואז לקום וללכת

ולא יכולתי ופחדתי לאבד אותך

ולוותר להתעוור להשתכר להיסחף עם הזרם

ולא תהיה לנו אף פעם עוד כזאת אהבה

ואיך היינו עושים אהבה

היית חוזר מהצבא

מחכה לך בשער שתרד בתחנה

היה לך ריח מבושם שאיש לא מכיר

וטעם אסור

כמו של לילה

כמו שיר

ואז הגיעו אחרים

היה לי כיף כ"כ לשכוח

הכמויות של השקרים

מתרוצצות אצלי במוח

אולי אף פעם לא הייתי

מי שחשבנו שאני

מר פה ומוכר פה

במראה ממולי

ולא נשאר פה כלום...

לא השארתי כלום...

En de dagen worden moeilijk

Meestal ben ik down

Stap op de laatste bus naar Haifa

De weg kronkelt

Hier ben ik weer thuis

Maar het huis is leeg, er is niemand

En jij zit er niet in

verlangen verlangen

ben je gelukkig

Wat doe je in het leven?

En als het nu goed met je gaat?

Zie de winter komt eraan en de regen ruikt

Hij proeft geluk

En jij zit er niet in

Ik denk aan jou

Elke dag de hele tijd

De afgelopen dagen waren zo zwaar voor mij

Misschien heb ik mezelf opgegeven

te gemakkelijk

Je bleef leven

Ik werd achtergelaten om te sterven

Dus ik begon te studeren

En ik huurde een appartement

Ik voel me ineens prima zonder jou

En het is verschrikkelijk eng

Misschien is de afstand beter,

Gewoon gewond raken

En ik heb veel gewacht

En je kwam niet

En er is hier niets meer...

Je hebt niets achtergelaten...

om te breken om op te rennen om wakker te worden en dan op te staan ​​en te gaan

En ik kon het niet en ik was bang om je te verliezen

en geef op om verblind te worden om dronken te worden en mee te drijven met de stroom

En we zullen nooit meer zo'n liefde hebben

En hoe we de liefde zouden bedrijven

Je zou terugkeren uit het leger

Wachten op je bij de poort om uit te stappen op het station

Je had een geparfumeerde geur die niemand kent

en verboden smaak

zoals de nacht

zoals een liedje

Toen kwamen anderen

Ik vond het zo leuk om te vergeten

De hoeveelheden leugens

rondrennen in mijn brein

Misschien was ik dat nooit

Wie we dachten dat ik was

Mijnheer hier en verkoper hier

in de spiegel voor mij

En er is hier niets meer...

ik heb niets achtergelaten...