Prześliczna wiolonczelistka (La bella violoncellista) - Thomas Grotto, Skaldowie

Choć chyba sto symfonii na pamięć już znam

Wciąż do filharmonii gnam, bo tam

Tuż obok dyrygenta strojnego we frak

Zasiada przejęta swą rolą tak

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka

Jej oczy lśnią la la la la, jej usta drżą la la la la

Gdy dłonią swą la la la la struny przyciska

Nad czołem jej pochyla się muza tuż, tuż

Bo oto ta chwila przyszła już

Niewielki, pan dyrygent, batutą da znak

A ona natchniona, ona zagra tak

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la

Ech, porwać ją i wio, na koniec świata tak

Jej oczy lśnią la la la la, niech serca drżą la la la la

Niech wiosna w krąg lala szaleje w kwiatach

A ona będzie przy mnie, gdzie ona tam ja

I jej polichymnia nie będzie zła

Że inny pan dyrygent batutą dał znak

Dwóm sercom by razem już śpiewały tak

Ik ken al honderd symfonieën uit mijn hoofd

Ik haast me nog steeds naar de filharmonische zaal, want daar

Direct naast de conducteur gekleed in een rokkostuum

Ze gaat zitten, zo opgewonden over haar rol

Heerlijk briesje, viool, cellist la la la

Een prachtig lied, viool, cellist

Haar ogen glanzen la la la la, haar lippen trillen la la la la

Als hij met zijn hand op de snaren drukt la la la la

Een muze leunt daar over haar voorhoofd

Omdat het moment is gekomen

De kleine, de dirigent, zal een teken geven met zijn stokje

En ze is geïnspireerd, ze zal zo spelen

Heerlijk briesje, viool, cellist la la la

Eh, ontvoer haar en wio, tot het einde van de wereld ja

Haar ogen schijnen, la la la la, laat harten trillen la la la la

Laat de lente in de kring van de pop de vrije loop in bloemen

En ze zal bij mij zijn, waar ze bij mij zal zijn

En haar polychymie zal niet slecht zijn

Dat een andere dirigent een teken maakte met zijn stokje

Twee harten zouden samen ja zingen