It Never Entered My Mind/In The Wee Small Hours Of The Morning - Debby Boone

I don’t care if there’s powder on my nose

I don’t care if my hairdo is in place

I’ve lost the very meaning of repose

I never put a mudpack on my face

Oh, who’d have thought that I’d walk in a daze

Now I never go to shows at night but just to matinees

Now I see the show

And home I go

Once I laughed when I heard you saying

That I’d be playing solitaire

Uneasy in my easy chair

It never entered my mind

Once you told me I was mistaken

That I’d awaken with the sun

And order orange juice for one

It never entered my mind

You have what I lack, myself

And now I even have to scratch my back myself

In the wee small hours of the morning

While the whole wide world is fast asleep

You lie awake and you think about the boy

And never, ever think of counting sheep

When your lonely heart has learned its lesson

You’d be his if only he would call

In the wee small hours of the morning

That’s the time you miss him most of all

Once you warned me that if you scorned me

I’d sing the maiden’s prayer again

And wish that you were there again

To get into my hair again

It never entered my mind

It never entered my mind

Het maakt me niet uit of er poeder op mijn neus zit

Het maakt me niet uit of mijn kapsel op zijn plaats zit

Ik ben de betekenis van rust kwijt

Ik doe nooit een modderzak op mijn gezicht

Oh, wie had gedacht dat ik in een roes zou lopen

Nu ga ik 's avonds nooit meer naar shows, maar alleen naar matinees

Nu zie ik de show

En naar huis ga ik

Ik heb een keer gelachen toen ik je hoorde zeggen:

Dat ik solitaire zou spelen

Ongemakkelijk in mijn luie stoel

Het is nooit in me opgekomen

Toen je me eenmaal vertelde dat ik me vergiste

Dat ik wakker zou worden met de zon

En bestel jus d'orange voor één

Het is nooit in me opgekomen

Jij hebt wat ik zelf niet heb

En nu moet ik zelfs zelf op mijn rug krabben

In de kleine uurtjes van de ochtend

Terwijl de hele wijde wereld diep slaapt

Je ligt wakker en je denkt aan de jongen

En denk er nooit aan om schaapjes te tellen

Wanneer je eenzame hart zijn lesje heeft geleerd

Je zou van hem zijn als hij maar zou bellen

In de kleine uurtjes van de ochtend

Dat is de tijd dat je hem het meest mist

Ooit waarschuwde je me dat als je me minachtte

Ik zou het meisjesgebed opnieuw zingen

En wou dat je er weer was

Om weer in mijn haar te komen

Het is nooit in me opgekomen

Het is nooit in me opgekomen