Clouded - 38th Parallel

Blow?

s been dealt and is taken its toll

Listless, I stumble like a drunk in the cold

Questioning foundations and a hope I took for granted

See my soul choked by the rope of a slanted view of reality, so it seems

And maybe I?

ve been living in some childish day dream

As not but dust in motion, insignificant drop in an endless ocean

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

Cut off at the knees and gasping for breath

Grieving for my hope as it totters on the brink of death

Watching the sun fade and run down ears go deaf to

The ancient thundering Sound of creations singing I?

m clinging

So tight to these questions I can?

t hear its chorus ringing like some

Perpetual dancer I?

m running and spinning in search of the answers

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

In this fog of pain, creation plays its strain

Wind breathes one name, star shines one fame

In this fog of pain, creation plays its strain

Wind breathes one name, star shines one fame

In this fog of pain, creation plays its strain

Wind breathes one name, star shines one fame

In this fog of pain, creation plays its strain

Wind breathes one name, star shines one fame

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

So rend the veil, the shroud that clouds my eyes

I want to see you and every fiber of my being is longing for you, you

Blazen?

is behandeld en heeft zijn tol geëist

Lusteloos, ik struikel als een dronkaard in de kou

Twijfels over de fundamenten en een hoop die ik als vanzelfsprekend aannam

Zie mijn ziel verstikt door het touw van een scheve kijk op de werkelijkheid, dus het lijkt

En misschien ik?

heb in een kinderachtige dagdroom geleefd

Als niet anders dan stof in beweging, onbeduidende druppel in een eindeloze oceaan

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij

Afgesneden op de knieën en happend naar adem

Rouwend om mijn hoop terwijl het op het randje van de dood wankelt

Kijken hoe de zon vervaagt en naar beneden lopende oren doof worden voor

Het oude donderende geluid van creaties die ik zingen?

m klampt zich vast

Zo streng op deze vragen dat ik kan?

het refrein horen rinkelen zoals sommigen

Eeuwigdurende danseres I?

m rennen en draaien op zoek naar de antwoorden

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij

In deze mist van pijn speelt de schepping haar rol

Wind ademt één naam, ster straalt één roem

In deze mist van pijn speelt de schepping haar rol

Wind ademt één naam, ster straalt één roem

In deze mist van pijn speelt de schepping haar rol

Wind ademt één naam, ster straalt één roem

In deze mist van pijn speelt de schepping haar rol

Wind ademt één naam, ster straalt één roem

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij

Dus scheur de sluier open, de lijkwade die mijn ogen vertroebelt

Ik wil je zien en elke vezel van mijn wezen verlangt naar je, jij