Balıklar - Mor ve Ötesi

Çocuktun, kırılgandın

Artık korku yok nemli gözlerinde

Yüzlerce, binlercesi var

Omuzuna oturmuş, oradan sana bakar

Çektin gittin baharın peşine

Güzelim renkler yüzünde

Artık dönüp bakmazsın güneşin solduğu evlere

Çıplak dursam tanrıya sorsam

Niye ölür insan bile bile

Ardımda yıllar sinsice kalbime sorar

Niye bu suçluluk niye

Yolculuğun sonunda

Beyaz sevgini ört uykuma

Dün sabah seni gördüm

Aklın takılmış yine balıklara

Tertemiz, işsiz kalbin

Arabadan kaçıyor vahşi sokaklarda

Je was een kind, je was kwetsbaar

Geen angst meer in je vochtige ogen

Er zijn honderden, duizenden

Zittend op je schouder, kijkend naar jou vanaf daar

Je ging achter de lente aan

Mooie kleuren op je gezicht

Nu kijk je niet achterom naar de huizen waar de zon ondergaat

Als ik naakt zou staan ​​en God zou vragen

Waarom gaan mensen überhaupt dood?

De jaren achter me sluipen mijn hart binnen

Waarom dit schuldgevoel?

aan het einde van de reis

Bedek mijn slaap met jouw witte liefde

Ik zag je gisterochtend

Je geest is weer geobsedeerd door vis

Je schone, werkloze hart

Wegrennen van de auto door de wilde straten